Ομιλία Προέδρου ΠΟΑΞΙΑ στο 33ο Πανελλαδικό Συνέδριο ΠΟΑΣΥ
Χαίρομαι που, για ακόμη μία φορά, βρίσκω την ευκαιρία να απευθυνθώ σε εσάς.
Είμαστε σε μια δύσκολη χρονική συγκυρία που το πένθος για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών επισκιάζει τα πάντα για όλους τους Έλληνες.
Η εμπιστοσύνη των πολιτών στη λειτουργία του κράτους κλονίστηκε συθέμελα και δυστυχώς τις συνέπειες, πέραν των προφανών, δεν τις έχουμε δει ακόμη και πολύ φοβάμαι ότι θα είναι οδυνηρές για τον τόπο, και ο νοών νοείτο. Το κακό είναι πάλι, ότι όλες αυτές τις συνέπειες θα τις υποστεί η Ελληνική Αστυνομία, δηλαδή όλοι εμείς. Θα πρέπει άπαντες να είμαστε έτοιμοι για μια δύσκολη περίοδο εφεξής, κατα την οποία θα δοκιμαστούν οι αντοχές μας και δε θα πρέπει κανείς από εμάς να δώσει αφορμή σε κανέναν.
Η παρούσα κυβέρνηση εξεμέτρησε το βίο της και οδεύουμε σε μια εκλογική διαδικασία για τον σχηματισμό νέας. Ο απολογισμός της κυβερνητικής θητείας έχει ξεκάθαρα θετικό πρόσημο, πόσο μάλλον αν θυμηθούμε άλλες αλήστου εποχές της πλήρους απαξίωσης του Σώματος.
Απαριθμώ:
Ομιλία Προέδρου ΠΟΑΞΙΑ στην Ένστολη Πανελλαδική Διαμαρτυρία της Θεσσαλονίκης εν όψει της 86ης Δ.Ε.Θ. (9/9/2022)
Ομιλία του Προέδρου της ΠΟΑΞΙΑ κ. Ανδρέα Βέλλιου στην Ένστολη Πανελλαδική Διαμαρτυρία της 9/9/2022 στη Θεσσαλονίκη, εν όψει της 86ης Διεθνής Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Ομιλία Προέδρου ΠΟΑΞΙΑ στο 32ο Συνέδριο της ΠΟΑΣΥ
Αγαπητές συναδέλφισσες και αγαπητοί συνάδελφοι
Χαιρετίζω και εγώ με τη σειρά μου τις εργασίες του 32ου συνεδρίου της ΠΟΑΣΥ και σας εύχομαι καλά και εποικοδομητικά αποτελέσματα προς όφελος του Σώματος και ημών των υπηρετούντων σε αυτό.
Βρισκόμαστε ξανά εδώ σήμερα και οι εξελίξεις γύρω μας τρέχουν με αστραπιαίες ταχύτητες. Στην ευρωπαϊκή ήπειρο ο πόλεμος έκανε ξανά την εμφάνισή του μετά από τη λήξη του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας, ανατρέποντας τον ευρωπαϊκό χώρο ασφάλειας και σταθερότητας που είχε δημιουργηθεί τα τελευταία 23 χρόνια.
Οι ευρωπαϊκές αξίες δοκιμάζονται σκληρά και κλονίζεται η εμπιστοσύνη των πολιτών σε υπερεθνικούς θεσμούς, την ώρα που αυτοί θα έπρεπε να ενδυναμώνονται. Καθημερινά γινόμαστε θεατές εικόνων και γεγονότων που ακούγαμε από τους γονείς ή τους παππούδες μας και ξαφνικά βρισκόμαστε να ανησυχούμε για πράγματα που μας φαίνονταν μακρινά.