ΑΓΙΕ ΠΑΤΕΡΑ

Κ. ΥΠΟΥΡΓΕ

Κ. ΥΦΥΠΟΥΡΓΕ

Κυριοι κύριοι ΓΕΝΙΚΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ

Κ. ΑΡΧΗΓΕ

ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΕΝΔΟΞΩΝ ΜΑΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ

ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον πάνσεπτο ιερό ναό των Ταξιαρχών, στην πνευματική και θρησκευτική κοιτίδα του Σώματος της Ελληνικής Αστυνομίας προκείμενου να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους νεκρούς μας.

Να κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι έπεσαν υπέρ του καθήκοντος σε όλη την επικράτεια αλλά και εντός αυτού του ιερού χώρου του συγκροτήματος των πρωην Σχολών αρχικά της ενδόξου Χωροφυλακής και εν συνεχεία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Να ενθυμηθούμε, ενώπιον των νεκρών αυτών, τον μέγιστο Θουκιδίδή και τον Επιτάφιον λόγο του Περικλέους, όπως τον απέδωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όπου αναφέρει:

"Και όταν εμπνευσθήτε από την θέαν του μεγαλείου της, να σκεφθήτε ότι όλα αυτά τα απέκτησαν άνδρες τολμηροί, οι οποίοι εγνώριζαν τί έπρεπε να πράξουν και κατά την ώραν του κινδύνου ωδηγούντο από υψηλόν αίσθημα τιμής, και οι οποίοι, εάν ποτέ ήθελαν αποτύχει εις καμμίαν επιχείρησιν, έκριναν αποφασιστικώς ότι η πατρίς των τουλάχιστον δεν έπρεπε να στερηθή την ανδρείαν των, και προσέφεραν την ζωήν των ως τον ενδοξότερον υπέρ αυτής έρανον.

Καθόσον, θυσιάζοντες την ζωήν των δια το κοινόν καλόν, εκέρδιζαν υπέρ εαυτών τον αθάνατον έπαινον, και τάφον επισημότατον, όχι τόσον τον τάφον, εις τον οποίον κείνται, όσον εκείνον, εις τον οποίον η δόξα των επιζή αείμνηστος, πανηγυριζομένη είτε δια λόγων, είτε δια τελετών εις κάθε ευκαιρίαν.

Διότι των επιφανών ανδρών τάφος είναι όλη η γη, και δεν διαμνημονεύονται αυτοί μόνον εις την ιδικήν των πατρίδα δι' επιτυμβίων στηλών και επιγραφών, αλλά και εις την ξένην διατηρείται άγραφος η μνήμη των, χαραγμένη εις το πνεύμα εκάστου μάλλον παρά εις υλικά μνημεία."

Η σημερινή λοιπόν τελετή αποτελεί την από πλευράς μας έγχάραξη στο συλλογικό υποσυνείδητο της μνήμης της θυσίας εκείνων των αστυνομικών οι οποίοι θυσιάσθηκαν για την ελευθερία της Πατρίδος τον καιρό του πολέμου και για τη διατήρηση της κοινωνικής γαλήνης και της εσωτερικής ασφάλειας τον καιρό της ειρήνης.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως στο χώρο των εδώ εγκαταστάσεων υπάρχουν τρια μνημεία εις μνήμη των πεσόντων εν ώρα καθήκοντος στην υπηρεσία της Πατρίδος και των πολιτών της. Στο ένα, δε, εξ αυτών υπάρχουν ακόμη τα οστά των ανωνύμων νεκρών τα οποία πρέπει να τύχουν της ανάλογης αντιμετώπισης.

Είναι χρέος μας να μη λησμονήσουμε αλλά έτι περαιτέρω ακόμη μεγαλύτερη υποχρέωση να μεταφέρουμε στο διηνεκές την αξία της θυσίας των δικών μας ανθρώπων προκειμένου να αποτελέσουν παράδειγμα προς τις νεότερες γενιές αστυνομικών και αναγκαία υπενθύμιση στην Πολιτεία.

Στην Πολιτεία της οποίας η αντιληπτική ικανότητα δυστυχώς είναι επιλεκτική σε βαθμό τουλάχιστον παρεξηγήσιμο αφου οι 138 νεκροί αστυνομικοί απο το 1984 έως και σήμερα δεν της αρκούν προφανώς για να αναγνωρίσει την επικινδυνότητα του επαγγέλματος. Αντιθέτως, είτε απαξιώνει το έργο και την προσφορά των αστυνομικών θεωρώντας τους καταπιεστικό μηχανισμό βιας εις βάρος τάχα των πολιτών είτε αρκείται στα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και τα sms.

Εμείς όμως επειδή δεν αρκούμαστε σε ευχολόγια και ανέξοδες υποσχέσεις έχουμε θέσει ως προμετωπίδα των διεκδικήσεων μας την αναγνώριση της επικινδυνότητας του αστυνομικού επαγγέλματος και σε αυτή την κατεύθυνση έχουμε αναθέσει (και ολοκληρώνεται τις προσεχείς ημέρες) τη διενέργεια αναλογιστικής μελέτης η οποία θα τεκμηριώνει με σαφήνεια τις θέσεις μας για το θέμα αυτό. Η σχετική μελέτη θα παρουσιασθεί δημόσια και θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της εκστρατείας πειθούς απο μέρους προς την Πολιτεία. Ευελπιστούμε πως τα ώτα υμών θα είναι ανοιχτά και οι λόγοι ημών θα βρούν, αυτή τη φορά, πρόσφορο έδαφος για να πράξει, επιτέλους, η Πολιτεία το αυτονόητο καθήκον της.

Κλείνοντας, λοιπόν, γράφει σε ένα στοίχο του ο ποιητής μας Κ. Ουράνης ότι :

«Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονούνε» και εμείς εδώ σήμερα τους λέμε ότι δε λησμονούμε αλλά συνεχίζουμε ευόρκως και ευσυνειδήτως να πράττουμε το καθήκον μας όπως αυτοί.

Αθάνατοι!!