Ομιλία - Χαιρετισμός του Προέδρου της Π.Ο.ΑΞΙ.Α.
κ. ΓΕΩΡΓΑΤΖΗ Δημήτρη
στην Πανελλαδική Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας
την 14/12/2010 στην Π. Κολοκοτρώνη – Αθήνα

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή που απευθύνω σήμερα ένα θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στην πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Ομοσπονδιών των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών, των Ομοσπονδιών που επιμένουν αγωνιστικά, με γνώμονα το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον. Τα αιτήματά μας δεν είναι στενά συντεχνιακά, έχουμε ξαναπεί, προτάσσουμε φυσικά τα συμφέροντά μας, ως εργαζόμενοι και ως ένστολοι πολίτες, αλλά δεν παραβλέπουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο έχουμε βρεθεί, χωρίς βεβαίως να φέρουμε την κύρια ευθύνη.

Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, έχουμε ιερή υποχρέωση να περιφρουρήσουμε, αλλά και να ενισχύσουμε ταυτόχρονα τον διεκδικητικό χαρακτήρα του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Τα πρωτοφανή σε αγριότητα οικονομικά μέτρα των περικοπών των μισθών και των συντάξεων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό –συνταξιοδοτικό μας σύστημα, η μη διάθεση κονδυλίων για μια σύγχρονη και δημοκρατική Ελληνική Αστυνομία, κ.λ.π., παράγουν ένα νέο περιβάλλον για όλους μας. Είναι πρόκληση για όλους μας όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και ιδίως για μας τους συνδικαλιστές από τους οποίους εν πολλοίς αναμένει ο συνάδελφος να δώσουν τη μάχη για τη διασφάλιση των συμφερόντων του.
Οι καιροί είναι δύσκολοι όσο ποτέ άλλοτε και η σημερινή μας κοινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας επιβεβαιώνει τον άγραφο νόμο του συνδικαλιστικού κινήματος, που λέει λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Σήμερα, που ανατρέπονται κατακτήσεις του λαού μας, σήμερα που ως χώρα συνολικά, γυρίζουμε δεκαετίες πίσω, ο κίνδυνος της υπονόμευσης των αγώνων μας είναι πολύ μεγάλος. Για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, κάποιοι φροντίζουν να υποδαυλίζουν τη διχόνοια μεταξύ των εργαζομένων. Κάποιοι επιδιώκουν τα δικά τους λάθη να τα χρεώσουν στο συνδικαλιστικό κίνημα της πατρίδας μας. Όχι πως δεν έχει κι εκείνο τις δικές του ευθύνες, αλλά είναι άδικο να επιχειρούν κάποιοι να δικαιολογήσουν την παθογένεια του πολιτικο οικονομικού μας συστήματος και τις αιτίες που γεννούν την κρίση, με τα όποια προνόμια και τα όποια κεκτημένα κάποιων κλάδων και κάποιων κοινωνικών στρωμάτων.
Η προπαγάνδα, η οικονομική τρομοκρατία και η επιμέρους στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων εξελίχθηκε με χειρουργική ακρίβεια και εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα. Η ψυχολογική εξουθένωση, η τρομοκράτηση, αποτελεί το «έδαφος» για να προωθηθεί ο κοινωνικός κατακερματισμός και η τροφοδότηση ενδοκοινωνικών αντιθέ¬σεων. Μετά ακολουθεί η μέθοδος του «σαλαμιού», όπου κάθε κοινωνική ομάδα χωριστά, αποδυναμωμένη από κοινωνικές συμμαχίες, τοποθετείται στο «κρεβάτι» του σύγχρονου Προκρούστη και «ακρωτηριάζεται» σύμφωνα με τα διεθνή του νεοφιλελευθερι¬σμού.
Το επισημαίνω αυτό γιατί κι εμείς ως αστυνομικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί αντιμετωπίσαμε τη λάσπη και τη διαβολή όταν αγωνιζόμασταν για να μην μας χτυπήσει η λαίλαπα του ασφαλιστικού και των περικοπών των κονδυλίων που διατίθενται για τη λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας. Κάποιοι βρήκαν την εύκολη λύση της διασποράς ψευδών ειδήσεων, αντί να προβληματιστούν και να απαιτήσουν μαζί με εμάς να υπάρξει στο τόπο μας ένα σύγχρονο πλέγμα υπηρεσιών ασφαλείας. Να υπάρξει ένας μηχανισμός ασφαλείας με επαγγελματίες αστυνομικούς, πυροσβέστες και λιμενικούς, που θα είναι σε θέση και να αντιμετωπίζει τις όποιες προκλήσεις, και να παρέχει ασφάλεια στα ίδια τα μέλη του και στην κοινωνία.
Δηλώνουμε λοιπόν από δω ξεκάθαρα τη συμπαράστασή μας και στους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και λέμε με παρρησία ότι αυτοί που βρίσκονται στο δρόμο δεν είναι απέναντί μας, είναι οι γονείς, τα αδέρφια μας και τα παιδιά μας.
Επίσης δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στους συνταξιούχους συναδέλφους μας οι οποίοι καλούνται με την περικοπή των συντάξεών τους να πληρώσουν την κακοδιαχείριση και τις σπατάλες άλλων, χαιρετίζουμε το αγωνιστικό τους παρών, δηλώνουμε ότι είναι κομμάτι μας και τους θέλουμε πάντα κοντά μας.
Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειές μας, τα πολιτικά κόμματα, οι κοινωνικοί φορείς, τα ΜΜΕ, δεν στηρίζουν εν τοις πράγμασι την προώθηση των αιτημάτων μας, καίτοι αναγνωρίζουν ότι είναι δίκαια και αναγκαία η υιοθέτησή τους από την κυβέρνηση.
Γνωρίζουμε ότι η χρονική συγκυρία είναι δύσκολη, αλλά δεν είναι δυνατόν να επιδιώκεται η οικονομική ανάκαμψη της χώρας, χωρίς να κατοχυρώνεται το αυτονόητο, η ομαλή λειτουργία των σωμάτων ασφαλείας, των οργανισμών εκείνων δηλαδή που είναι υπεύθυνοι για την εμπέδωση του αγαθού της ασφάλειας.
Ακούμε -και έτσι είναι- ότι η κρίση προσφέρεται για μια οριστική ρήξη με τον παλιό κακό μας εαυτό, αλλά πράξεις προς αυτήν την κατεύθυνση δεν βλέπουμε. Ή μάλλον βλέπουμε, αλλά είναι μέτρα αποσπασματικά και αμφιβόλου, αποτελεσματικότητας, όπως τονίσαμε πριν από μερικές ημέρες στο 19ο συνέδριό μας, ενώπιον της πολιτικής και φυσικής μας ηγεσίας και των εκπροσώπων των κομμάτων και φορέων.
Καταγγείλαμε στο συνέδριό μας κυρίες και κύριοι ότι η πολιτική που εφαρμόζεται στο χώρο μας είναι ελλειμματική, είναι προβληματική και απαιτείται ένας ειλικρινής δημόσιος διάλογος, αυτοκριτική για ό,τι έγινε λανθασμένα και γενναία αναγνώριση των σωστών αποφάσεων που έχουν ληφθεί διαχρονικά στο χώρο μας. Μόνο έτσι θα βρούμε την κοινή συνισταμένη, παρά τις υπάρχουσες πολιτικές διαφορές και τις ιδιαίτερες προσεγγίσεις που μπορεί κάποιος να έχει για τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας και των άλλων σωμάτων ασφαλείας.
Έχω ξαναπεί ότι τα πολιτικά κόμματα πρέπει να βάλλουν στην άκρη τις αντιπαραθέσεις του για τη δημόσια ασφάλεια και να καταλήξουν διακομματικά σε ένα κοινό πλαίσιο συνεργασίας. Η θανάσιμη απειλή, ο κίνδυνος και ο φόβος δεν έχουν χρώματα, άλλο πράγμα βέβαια ποιος κινδυνεύει περισσότερο και ποιος έχει περισσότερο ανάγκη την προστασία της αστυνομίας σε συνθήκες οικονομικής κρίσης...
Επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω και να τονίσω εδώ ότι κάποιοι θάνατοι δεν πουλάνε το ίδιο αλλά μαντέψτε … πονάνε το ίδιο.
Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής Κοινωνίας και γι’ αυτό δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε ότι με όλα αυτά που γίνονται η μεσαία τάξη διαλύεται και μαζί της ρυθμίζεται η κοινωνία και οι δομές της.
Δεν γνωρίζουμε τι είναι εκείνο που θα παραδοθεί προς διαχείριση σε όσους βρεθούν σε παραγωγική ηλικία το 2021, όταν θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα. Είναι βέβαιο όμως ότι η Δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα και ουσιαστικά επιβιώνει όταν η μεσαία τάξη κυριαρχεί πλειοψηφικά. Είναι ο συνεκτικός κρίκος των κοινωνιών και ο δείκτης που καθορίζει το βαθμό ευημερίας. Σήμερα αυτό διακυβεύεται και αυτό είναι που θα έπρεπε να προέχει στην άσκηση οποιασδήποτε οικονομικής πολιτικής.
Το γεγονός της διάλυσης σε συνδυασμό με τα κύματα περικοπής μισθών και συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, αφαιρεί και τις ελάχιστες εγγυήσεις στην αξιοπρέπεια της ζωής. Ιδιαίτερα στο βασικό δικαίωμα της απασχόλησης.

Συνάδελφοι,

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην κρίση και στην ανασφάλεια.
Διεκδικούμε ανθρώπινη και ασφαλή εργασία.
Σας καλούμε με τη στάση και τη συμπεριφορά μας να δώσουμε δυναμική απάντηση στην πολιτική της λιτότητας και της εξαθλίωσης.
Να βάλουμε φραγμό στην πολιτική των περικοπών που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών των Σωμάτων Ασφαλείας.

Κύριοι της Κυβέρνησης σας θυμίζουμε ένα προεκλογικό σας σύνθημα.

«Δεν πάει άλλο. Καιρός να αλλάξουμε πορεία για μια ανθρώπινη κοινωνία»

Σας ευχαριστώ πολύ…