“ Ελλειμματική πολιτική (αν)ασφάλειας

Κι όμως…

…Η ΕΛ.(Λ)ΑΣ. προώρισθαι να ζήσει και θα ζήσει…”

 

Κυρίες και κύριοι

Σας καλωσορίζουμε στο 19ο ετήσιο τακτικό συνέδριο των Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίαςμε την ελπίδα ότι θα συμμεριστείτε την αγωνία μας για το μέλλον της Ελληνικής Αστυνομίας, για την προοπτική του θεσμού εκείνου που αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές συνισταμένες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Διότι δεν είναι συνδικαλιστική υπερβολή κυρίες και κύριοι η εξωτερίκευση και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό, της ανησυχίας μας για το μέλλον ενός οργανισμού που αποτελεί την τελευταία ίσως γραμμή άμυνας της κοινωνίας μας απέναντι στις δυσοίωνες προβλέψεις των ειδικών όσον αφορά τις επιπτώσεις της πολύπλευρης κρίσης και ανασφάλειας που πλήττουν τη χώρα μας.Εξαρχής σημειώνουμε ότι επιλέξαμε συνειδητά το θέμα του συνεδρίου μας γιατί θέλουμε να δώσουμε έμφαση στις τεράστιες ευθύνες της πολιτείας για τις ελλειμματικές πολιτικές που εφαρμόζει διαχρονικά εδώ και πολλά χρόνια στον τομέα της κατοχύρωσης της δημόσιας τάξης.Κυρίως όμως, διότι έχοντας κατανοήσει τις μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας με σημαντικότερο ζητούμενο όχι τόσο την άμεση βελτίωση των επιδόσεων και πρακτικών, αλλά και τη διατήρησή τους στο επιθυμητό επίπεδο σε βάθος χρόνου,θέλουμε να καταθέσουμε τις προτάσεις μας για μια σύγχρονη και δημοκρατική Ελληνική Αστυνομία, ικανή να σταθεί όρθια στις προκλήσεις όχι του σήμερα, που αύριο είναι ήδη χθες, αλλά μακροπρόθεσμα, των επόμενων δεκαετιών, ενός αβέβαιου και αινιγματικού 21ου αιώνα. Γνωρίζουμε ότι η χρονική συγκυρία είναι δύσκολη μεν, αλλά αν λάβουμε υπόψιν μας τις εμπεριστατωμένες απόψεις εκείνων που υποστηρίζουν ότι η κρίση προσφέρεται για μια οριστική ρήξη με τον παλιό κακό μας εαυτό, φρονούμε ότι οι συνθήκες ευνοούν το οριστικό διαζύγιο με το παρελθόν, και στο δικό μας χώρο, ώστε το σκάφος της Ελληνικής Αστυνομίας να αλλάξει πράγματι πορεία. Να αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε, όπως εύστοχα ειπώθηκε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας.Πόσο όμως εύκολο είναι να γίνει αυτό και πόσο ειλικρινείς είναι αυτές οι προθέσεις, που εξειδικεύονται και μάλιστα λαμβάνουν τη μορφή συγκεκριμένου προγράμματος  που στοχεύει στη βελτίωση των κακώς κειμένων;Μήπως τα ίδια πράγματα, οι ίδιες βαρύγδουπες δηλώσεις δεν έχουν διατυπωθεί και στο παρελθόν, με άλλες αφορμές και άλλα γεγονότα, για να λησμονηθούν όμως στην πορεία είτε να παραπεμφθούν με τις πρώτες δυσκολίες και αντιδράσεις στις ελληνικές καλένδες;Γιατί, δυστυχώς, αν ανατρέξουμε στα πλούσια αρχεία των δηλώσεων των πολιτικών και των θέσεων των κομμάτων και κυρίως των πολιτικών ηγεσιών που διαχειρίστηκαν τις τύχες της Ελληνικής Αστυνομίας, από τη γέννησή της, το 1984, θα απογοητευτούμε για το μέγεθος της ασυνέπειας και της τρομερής απόστασης που χωρίζει τα λόγια από τα έργα τους.Ή πάλι, θα διαπιστώσουμε προχειρότητες, αποφάσεις αναντίστοιχες με την πραγματικότητα, διαταγές που δεν αντέχουν στο φως της ημέρας.Έχω την αίσθηση και διαψεύστε με αν κάνω λάθος, ότι ελάχιστες φορές ο πολιτικός κόσμος έχει βρει κοινό λόγο για τα ζητήματα που μας αφορούν.  Κάθε πολιτικός φορέας έχει τις θέσεις του για τα Σώματα Ασφαλείας – και αυτό είναι κατανοητό και θεμιτό – αλλά εδώ που έχουμε φτάσει κυρίες και κύριοι σήμερα, πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να υπάρξει μια κοινή γραμμή πλεύσης για να βγούμε από τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί η σημερινή αστυνομία και να απαλλαγούμε από τις ατέρμονες συζητήσεις, τις κομματικές αντιπαραθέσεις και τις άγονες αλληλοκατηγορίες.Άλλωστε τα κόμματα έχουν τόσα πολλά πεδία σύγκρουσης που μπορούν να εξαιρέσουν από την “ατζέντα” τους το θέμα της ασφάλειας και της ομαλής κοινωνικής ζωής των πολιτών.Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια δοκιμάστηκαν πολλές πολιτικές στην Αστυνομία. Υπάρχουν εκατοντάδες Νόμοι οι οποίοι υποτίθεται θα επέφεραν την ριζική αλλαγή για τον εκσυγχρονισμό της ΕΛ.ΑΣ.Γνωρίζετε ότι επιχειρήθηκαν αλλαγές, τόσο στη δομή όσο και στη διάρθρωση των υπηρεσιών, προκειμένου να επιτευχθεί η αποτελεσματικότερη αστυνόμευση της Χώρας και εξυπηρετηθούν οι οργανικές και λειτουργικές ανάγκες, συχνά όμως χωρίς την ύπαρξη μελέτης σκοπιμότητας. Όλα έγιναν εμπειρικά. Πρόχειρες αλλαγές, χωρίς μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους, χωρίς συνέχεια και συνέπεια, κυρίως όμως, αγνοώντας το κλειδί για την επιτυχία των αλλαγών αυτών που δεν είναι άλλο από το ανθρώπινο δυναμικό και την ανάγκη συμφωνιών και κοινά αποδεκτών λύσεων, προκειμένου να είναι συμμέτοχο και ενεργοποιημένο. Τα προβλήματα, οι δυσλειτουργίες των υπηρεσιών, όλα είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Όλοι ωστόσο μένουμε με την απορία  από πού πηγάζει αυτή η χρόνια παθογένεια που μαστίζει την ΕΛ.ΑΣ.; Μπορεί να κάνουμε τις ερμηνείες μας ή να προβάλλουμε διάφορα επιχειρήματα, συνολικά και κεντρικά όμως, το ερώτημα «τις πταίει» παραμένει αναπάντητο. Και πολύ φοβάμαι ότι θα μένει αναπάντητο όσο δεν απαντάμε σε ένα άλλο καίριο ερώτημα που έχει τεθεί από όλους. Τι αστυνομία τελικά θέλουμε στη χώρα μας;Εμείς λέμε ναι σε μια αποτελεσματική, σύγχρονα οργανωμένη αστυνομία που θα σέβεται και θα περιφρουρεί τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών, που θα λειτουργεί προληπτικά και δεν θα επεμβαίνει, ως συνήθως, εκ των υστέρων, για να προσπαθεί να αναπτερώσει το κλονισμένο αίσθημα ασφαλείας των πολιτών.Η Ελληνική Αστυνομία για να εκπληρώσει την αποστολή της, πρέπει επειγόντως να οργανωθεί σε επιστημονική βάση, μακριά από τα πρότυπα του παρελθόντος, σεβόμενη τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και προφανώς σεβόμενη τους δικούς της ανθρώπους, τους χιλιάδες ένστολους υπαλλήλους της που χυδαία κάποιοι αποκαλούν και θέλουν, δυστυχώς,  «μπάτσους», προκειμένου άλλοτε να τους λοιδορούν και άλλοτε να τους δολοφονούν, εξυπηρετώντας άνομα και σκοτεινά συμφέροντα.Κυρίες και κύριοιΩς συνδικαλιστές, δεν μηδενίζουμε το παρελθόν. Απεναντίας, κατά καιρούς υποστηρίξαμε σημαντικές προτάσεις που υιοθετήθηκαν - όχι εύκολα πάντοτε- από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες και είναι εν τέλει αυτές, που έδωσαν και δίνουν πνοή και παράταση ζωής σε αυτό που λέγεται Ελληνική Αστυνομία, έτσι όπως αυτή δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε, από το 1984 μέχρι σήμερα, με την ενοποίηση της Ελληνικής Χωροφυλακής και της Αστυνομίας Πόλεων.Δεν έχουμε καμία διάθεση να περιαυτολογήσουμε, αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ακόμα και αυτή η λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων των αστυνομικών ήταν αποτέλεσμα ενός ώριμου αιτήματος που γεννήθηκε, ωρίμασε και γιγαντώθηκε κάτω από τις αγωνιστικές διαθέσεις των πρωτοπόρων συναδέλφων μας. Δεν ήταν μια άνωθεν απόφαση. Οι κυβερνώσες παρατάξεις είχαν τις αντιρρήσεις τους. Παράνομα ήταν στην αρχή, το 1988, τα πρώτα σωματεία και νόμιμα μετά το 1995. Από την πρώτη στιγμή στάθηκαν δίπλα μας τα κόμματα της αριστεράς και μας συμπαραστάθηκαν νομικά τόσο ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτης ΚΟΥΒΕΛΗΣ όσο και ο καθηγητής Αλέξης ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ο μέχρι και σήμερα νομικός σύμβουλός μας. Αποδεδειγμένα η λειτουργία τους είχε μόνο θετικά αποτελέσματα όσον αφορά στις συνθήκες εργασίας του αστυνομικού προσωπικού. Μπορούμε να πούμε ότι επέδρασε καταλυτικά στη χάραξη νέων πολιτικών για τη δημόσια ασφάλεια, πολιτικών, που λαμβάνουν υπόψη τους το σεβασμό του πολίτη και της κοινωνίας, τα ίδια τα δικαιώματα των συναδέλφων μας και οι οποίες πολιτικές αν διευρυνθούν ακόμα περισσότερο θα αναπτερώσουν τις ελπίδες μας, θα οδηγήσουν στην επιδιωκόμενη κοινωνικοποίηση της αστυνομίας και στην οριστική της ρήξη με το παρελθόν, το οποίο την περιχαρακώνει σε ένα άχαρο για τον πολίτη και την κοινωνία ρόλο.Ό,τι έγινε και ό,τι πρόκειται να συμβεί στο χώρο μας, δεν πρέπει πάντως ποτέ να λησμονούμε ότι είναι αποτέλεσμα των εκάστοτε πολιτικών επιλογών των κυβερνώντων, όποια θέση και επιρροή κι αν έχει το συνδικαλιστικό μας κίνημα. Δεν θέλουμε να αποποιηθούμε των δικών μας ευθυνών, όμως την ευθύνη την χρεώνεται πάντα η κυβέρνηση για την πολιτική που εφαρμόζει, ή που ενίοτε δεν εφαρμόζει.Γνωρίζουμε φυσικά ότι «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», όπως υποστήριζε ο Γερμανός Καγκελάριος Όττο Φον Βίσμαρκ (1815-1898), ή κατά άλλους, ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή«πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου», όπως ισχυρίζεται ο σύγχρονος Καναδός οικονομολόγος John Kenneth Galbraith. Από όποια, όμως, οπτική γωνία κι αν το προσεγγίσει κανείς το θέμα μας, μια βασική παράμετρο πρέπει να εξετάζει σε κάθε περίπτωση: Αν όλοι όσοι διαχειρίστηκαν την τύχη της αστυνομίας μας, είχαν πάντα πλήρη επίγνωση του δικού τους ρόλου και αν είχαν σταθμίσει σωστά όλα τα δεδομένα πριν από τη λήψη καθοριστικών αποφάσεων.Ως συνδικαλιστές αξιωματικοί, στο πλαίσιο του συνεδρίου μας, καταθέτουμε, λοιπόν, σήμερα τον προβληματισμό μας για ορισμένες καίριες αποφάσεις που σημάδεψαν τα τελευταία χρόνια το αστυνομικό σύστημα στη χώρα μας, ώστε μέσα από αυτόν τον προβληματισμό, να αναζητήσουμε τα επόμενα βήματά μας για να κάνουμε πράξη το όραμά μας για την αστυνομία που χρειάζεται ο τόπος μας.1984. Ίδρυση της Ελληνικής Αστυνομίας. Σύμφωνα με την Εισηγητική Έκθεση του νομοσχεδίου, η ενοποίηση των δυο σωμάτων αποσκοπούσε στην αποδέσμευση των αστυνομικών από τα ξένα έργα και στην απασχόλησή τους στα κυρίως αστυνομικά τους καθήκοντα. Δεύτερος λόγος ήταν η βελτίωση των σχέσεων αστυνομίας και πολιτών, καθόσον η αντιλαϊκή χρησιμοποίηση  των σωμάτων είχε γιγαντώσει την έχθρα και το μίσος κατά των αστυνομικών. Τρίτος στόχος ήταν η αύξηση της παραγωγικότητας των αστυνομικών, τέταρτος η αποτελεσματική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, ιδίως οι νέες μορφές της και πέμπτος η βελτίωση του μορφωτικού επίπεδου και των συνθηκών  εργασίας των αστυνομικών. 26 χρόνια μετά, όλοι μας ξέρουμε ότι οι ίδιοι ακριβώς στόχοι παραμένουν και σήμερα στην ημερήσια διάταξη, με εξαίρεση ίσως τη βελτίωση των σχέσεών μας με την κοινωνία, όπου, όπως προανέφερα, υπάρχει σημαντική πρόοδος με τη συμβολή και του συνδικαλιστικού μας κινήματος και η οποία πέρασε από σαράντα κύματα…Δεν θα έπρεπε όμως κυρίες και κύριοι μετά από τόσα χρόνια να έχει επισήμως αποτιμηθεί το εγχείρημα της ενοποίησης των δυο σωμάτων, αφού κατά γενική ομολογία το σημερινό μοντέλο έχει κλείσει τον κύκλο του; Δεν θα έπρεπε να αξιολογηθούν βασικές πολιτικές που συνόδευσαν την ιστορική εκείνη απόφαση για να δούμε πού έγιναν λάθη ή τι δεν προσέχθηκε όπως θα έπρεπε, ώστε σήμερα να πορευόμαστε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν λαμβάνουμε αποφάσεις για τόσο σημαντικά θέματα όπως είναι η ασφάλεια της χώρας; Προφανώς και θα έπρεπε, αλλά ποιος να πάρει μια τέτοια απόφαση αφού αυτή συνεπάγεται έρευνα σε βάθος, ενδεχομένως δε και την αμφισβήτηση πολλών κρίσιμων αποφάσεων που είχαν ληφθεί στα πολιτικά και υπηρεσιακά γραφεία, τουλάχιστον τεσσάρων πρωθυπουργών, 26 διαφορετικών υπουργών, οκτώ υφυπουργών, 14 γενικών γραμματέων και 17 Αρχηγών, που να μην λησμονούμε, ορίζονταν τις περισσότερες φορές με στενά κομματικά ή ακόμα και με ενδοκομματικά κριτήρια, πέρα από άλλες εξωθεσμικές παρεμβάσεις…Μήπως ήρθε η ώρα για μια τέτοια απόφαση κύριε υφυπουργέ προτού ακολουθήσει και η σημερινή πολιτική Ηγεσία την πεπατημένη, το «ράβε - ξήλωνε» πολλών εκ των προκατόχων σας που έχουν οδηγήσει την Ελληνική Αστυνομία στο σημείο που προαναφέραμε;Αλήθεια, ποιος θα μας πει εμπεριστατωμένα τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική Αστυνομία απέκτησε Αρχηγείο 16 χρόνια μετά τη σύστασή της, δηλαδή το 2000; Ποιος θα μας απαντήσει για τις επί σειρά ετών παλινωδίες όσον αφορά στην κατάργηση ή όχι του παλιού υπουργείου Δημόσιας Τάξης, ή ακόμα και για τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους επανασυστάθηκε ένα αυτόνομο υπουργείο για τα Σώματα Ασφαλείας μετά την πρόσκαιρη υπαγωγή της αστυνομίας στο παλιό υπουργείο Εσωτερικών; Εμείς πιστεύαμε και πιστεύουμε, ότι επειδή ακριβώς τα σώματα ασφαλείας πρέπει να υπηρετούν και όχι να καταδυναστεύουν την κοινωνία, η πολιτεία πρέπει να διατηρεί ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας με τις τοπικές κοινωνίες και την υπόλοιπη δημόσια διοίκηση.Αυτή τη σχέση, κατά την άποψή μας, θα μπορούσε να την υπηρετήσει καλύτερα η ενιαία καθοδήγηση όλων των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα και βεβαίως ο πολιτικός φορέας «εποπτείας» των δομών της αυτοδιοίκησης.Βέβαια, το εγχείρημα αυτό δεν πέτυχε γιατί δεν προσεγγίστηκε ολοκληρωμένα, δεν κατανοήθηκε η φιλοσοφία και η ίδια η διοίκηση δεν αντιλήφθηκε τι σήμαινε αυτή η αλλαγή και τι έπρεπε να γίνει για να υπηρετηθεί ο στόχος μας με τον καλύτερο τρόπο από όλους, ώστε σε συνδυασμό με την προώθηση μιας νέας πολιτικής να αντιμετωπισθούν ριζικά και αποτελεσματικά τα χρόνια προβλήματα και οι δυσλειτουργίες της ΕΛ.ΑΣ.Η κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο να εφαρμόσει την πολιτική της με το σχήμα που προανέφερα, υπερτονίζοντας βεβαίως τη σημασία της αποστολής των υπηρεσιών ασφαλείας, που δεν είναι άλλη από την προστασία του πολίτη, το αυτονόητο χρέος μας, δηλαδή. Για να μην μείνει όμως μόνο στα χαρτιά ο τίτλος του νέου υπουργείου, για να μην ονομάζεται κατ’ ευφημισμόν υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπως είχε δηλώσει η προηγούμενη πολιτική ηγεσία, πρέπει προφανώς να γίνουν πολλά και γι’ αυτό είμαστε κι εμείς εδώ σήμερα, για να τα συζητήσουμε. Με διάθεση συνεισφοράς και όχι υπονόμευσης, ούτε καν «ουδετερότητας», όπως ενδεχομένως θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί, αν ήθελε να κατηγορήσει τους αξιωματικούς ότι βολεύονται με τη συνέχιση της σημερινής κατάστασης. Και βέβαια, εφόσον μιλάμε για πολιτικές ασφαλείας δεν μπορώ να μην αναφερθώ στους χειρισμούς και της σημερινής κυβέρνησης σχετικά με το Λιμενικό Σώμα, το οποίο από συστάσεώς του δεν έχει ακόμα αποκτήσει αυτόνομο αρχηγείο ή για το γεγονός ότι η χώρα μας ουσιαστικά δεν έχει Λιμενική Αστυνομία, ενώ βρέχεται παντού από θάλασσα, σε ένα σταυροδρόμι τριών ηπείρων.Για να μην αναφερθώ στα όσα ευτράπελα έχουμε ζήσει κατά καιρούς με τις θεωρίες για τους πραίτορες των πόλεων ή με την Αγροφυλακή και τις εαρινές συνάξεις των αγροφυλάκων, όταν μια συγκροτημένη πολιτική ασφαλείας προϋποθέτει την αρμονική συνύπαρξη σωμάτων υπό μια ενιαία και αδιαίρετη καθοδήγηση, βάσει ενός συγκεκριμένου δόγματος ασφαλείας, με μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς, προβλέψεις και κυρίως δράσεις.Αλλά, πόσο σοβαρά μπορούμε να συζητήσουμε για το μέλλον, όταν ακούσαμε μόλις πρόσφατα από τα πλέον επίσημα χείλη της κυβέρνησης, από τον αντιπρόεδρό της, τον κ. Πάγκαλο ότι «ο πιο αντιπαραγωγικός κλάδος του Ελληνικού Λαού είναι οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας» και άρα τι; Μήπως ότι δεν πρέπει να ζητάμε χρήματα για τη λειτουργία και την ανάπτυξή τους ή μήπως πρέπει να ευγνωμονούμε τους πολιτικούς επειδή δεν μας έχουν καταργήσει ακόμα;Όχι κυρίες και κύριοι. Η μαρξιστική θεώρηση περί παραγωγικών και μη υπουργείων στις συνθήκες της αστικής δημοκρατίας, μπορεί να είναι ορθή θεωρητικά, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα.Αλλά δεν μας ξενίζει το γεγονός ότι τη θυμήθηκε ο κ. Πάγκαλος τώρα που η χώρα μας βρίσκεται στην οριακή αυτή κατάσταση στο χείλος του γκρεμού όπως έχει ειπωθεί. Τα ίδια είχε υπαινιχθεί και ο πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Αλογοσκούφης πριν μερικά χρόνια, όταν διεκδικούσαμε το χαρακτηρισμό του επαγγέλματός μας ως επικίνδυνου και ανθυγιεινού, τροφοδοτώντας μάλιστα και ενδοκυβερνητικές αντιπαραθέσεις με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης κ.  Πολύδωρα, ο οποίος είχε πει χαρακτηριστικά: «Αν καταργηθεί η αστυνομία, θα κερδίσει πολλά κονδύλια το υπουργείο Οικονομίας και το Γενικό Λογιστήριο. Οπότε μπορεί να καταργηθεί και να είναι όλοι ικανοποιημένοι», υπεραμυνόμενος βεβαίως της θέσης του ότι το υπουργείο Δημόσιας Τάξης  δεν είναι αντιπαραγωγικό υπουργείο. Περιορίζομαι σε αυτές τις λίγες ενδεικτικές παρατηρήσεις για την πολιτική που ακολουθήθηκε, διότι αν μπούμε σε επί μέρους αποφάσεις και λογικές κυριολεκτικά θα φρίξουμε. Σας καλώ όμως να προβληματιστούμε σε κάποια κομβικά θέματα:1. Η Ελληνική Αστυνομία προέκυψε από τη συγχώνευση των δυο σωμάτων και ξεκίνησε με 38.500 αστυνομικούς το 1984 για να απαριθμεί σήμερα ένα ανομοιογενές και πάλι σύνολο περίπου 56.000 υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένων των ειδικών φρουρών και των συνοριακών φυλάκων. Κι ενώ προ μερικών ετών θεσπίσθηκε προεδρικό διάταγμα για την ομογενοποίηση του προσωπικού, εντούτοις συνεχίζονται οι προσλήψεις ειδικών φρουρών, ίσως και συνοριακών φυλάκων τώρα με τη Φρόντεξ. Χωρίς φυσικά στον προαναφερόμενο αριθμό να υπολογίζουμε τους πολιτικούς υπαλλήλους που – μέγα ζήτημα κι αυτό – ανέκαθεν θεωρούνταν ξένο σώμα στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ., ενώ θα μπορούσαν να ασχοληθούν με μη αστυνομικά καθήκοντα στη θέση χιλιάδων αστυνομικών, χρησιμοποιώντας ευρέως και τη σύγχρονη τεχνολογία είτε σε διοικητικές είτε σε μάχιμες θέσεις εργασίας.  2. Η Ελληνική Αστυνομία ξεκίνησε επίσης με ένα οργανόγραμμα υπηρεσιών το οποίο εν πολλοίς είχε βασιστεί στα σχήματα αστυνόμευσης της εποχής του Εμφυλίου, με αποτέλεσμα να ξεπεραστεί πολύ γρήγορα από τη δυναμική εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης. Η πολυπόθητη όμως αναδιάρθρωση ακόμα κινείται στο στάδιο των πειραματισμών και των σχεδιασμών, περίπου εν κρυπτώ, χωρίς να έχουμε ενημέρωση. Θέλουμε δε να πιστεύουμε ότι όταν αποφασισθεί τελικά θα είναι υλοποιήσιμη για να μην έχει την τύχη των Πολυδύναμων του κ. Παπαθεμελή το 1995…3. Η Ελληνική Αστυνομία λειτουργούσε στην αρχή με μια ιεραρχική κλίμακα εννέα βαθμών για να διολισθήσει σταδιακά κατά τα στρατιωτικά πρότυπα, στο σημερινό αντιπαραγωγικό και στρεβλό σχήμα των 13 βαθμών και των πολλών επιπέδων διοίκησης.4. Θέματα όπως η εκπαίδευση και η επιμόρφωση των αστυνομικών, αντιμετωπίστηκαν αποσπασματικά, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, με μια στρατιωτική νοοτροπία και αντίληψη. Όσο για την αστυνομική υποκουλτούρα και τα εσωτερικά στερεότυπα που κρατούν την ΕΛ.ΑΣ. μακριά από το κοινωνικό σύνολο και καθιστούν τους αστυνομικούς απόμακρους, εξιλαστήρια θύματα και ανυπόληπτους «μπάτσους», πρέπει να παραδεχθούμε ότι ποτέ δεν έχει γίνει μια συστηματική προσπάθεια για την αντιμετώπισή τους.5. Ένα κραυγαλέο επίσης παράδειγμα ελλειμματικής πολιτικής αποτελεί ο τρόπος συνολικής διαχείρισης και ανάπτυξης αυτού που λέγεται ανθρώπινο κεφάλαιο της Ελληνικής Αστυνομίας. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν υπήρξε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την αντιμετώπιση όχι μόνο των προβλημάτων της καθημερινότητας στις αστυνομικές υπηρεσίες, αλλά ούτε και αυτής της προοπτικής του αστυνομικού προσωπικού. Διάφορα σχήματα, όπως ο Κλάδος διοικητικής μέριμνας ή η διεύθυνση αστυνομικού προσωπικού διαχειρίζονται τρέχοντα ζητήματα, αντί να προγραμματίζουν και να οργανώνουν την αστυνομική εξέλιξη με σύγχρονα κριτήρια και αντιλήψεις, όπως άλλωστε συμβαίνει στις σύγχρονες αστυνομίες. Αποτέλεσμα των πρακτικών αυτών, ήταν το 2008 και η εν μια νυκτί και εν κρυπτώ απόφαση περί αλλαγής του Κώδικα Μεταθέσεων και του Πειθαρχικού Δικαίου, οι παλινωδίες για τους ειδικούς φρουρούς και τους συνοριακούς φύλακες, η έλλειψη κανόνων υγιεινής και ασφάλειας κλπ.Πρόσφατα δε, κρυμμένα σε συρτάρια σχέδια για Π.Δ. ή πορίσματα επιτροπών για ζητήματα μείζονος σπουδαιότητας χωρίς καμία ενημέρωση των Ομοσπονδιών και με προφανή σκοπό τον αιφνιδιασμό των εργαζομένων.6. Εν κατακλείδι, το γενικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε κυρίες και κύριοι είναι ότι με την έλλειψη συνέχειας και συνέπειας που χαρακτηρίζει, άλλωστε, συνολικά την ελληνική Δημόσια Διοίκηση, η Ελληνική Αστυνομία δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από τους αυτοσχεδιασμούς και τα ημίμετρα.  Είπαμε, όμως, ως εδώ και μη παρέκει. Και καταθέσαμε ολοκληρωμένη πρόταση για τη σύσταση Διακομματικής Επιτροπής, ώστε να τεθεί σε μια θεσμοθετημένη μόνιμη βάση η συζήτηση για την αναδιοργάνωση της αστυνομίας και την ένταξή της σε ένα ενιαίο δόγμα ασφαλείας. Υπό την πίεση των γεγονότων η πρότασή μας πράγματι έγινε τότε αποδεκτή από το σημερινό κυβερνών κόμμα, ενώ η τότε κυβέρνηση περιορίστηκε στη λειτουργία μιας άτυπης διακομματικής επιτροπής υπό τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, η οποία όμως συνεδρίασε μια ή δυο φορές για να λησμονηθεί στη συνέχεια και πάλι από όλους. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η πρότασή μας  εξακολουθεί να είναι πολύτιμη.Μπορούν τα πολιτικά κόμματα να βρουν λύσεις. Μπορούν να στηριχθούν στη δική τους εμπειρία, αλλά και στη βοήθεια διακεκριμένων επιστημόνων για πολλά από τα θέματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης ή για άλλα που πρέπει να μελετηθούν και να προγραμματισθούν σε βάθος χρόνου, όσο είναι απαγορευτικά τα δημόσια οικονομικά, που δεν επιτρέπουν ενδεχομένως τη διάθεση απεριόριστων κονδυλίων.Αν και όλοι αντιλαμβάνονται πλέον, αλλά δεν αρκεί να το λένε μόνο, ότι ασφάλεια δεν γίνεται με περικοπές. Απαιτούνται γενναία κονδύλια για την κατοχύρωση του αγαθού της ασφάλειας των πολιτών. Αν δεν χρηματοδοτηθούν οι όποιες αποφάσεις, μετά από λίγο θα αποδειχθούν κι αυτές ελλειμματικές,διαιωνίζοντας δυστυχώς το φαύλο κύκλο των ψευδεπίγραφων αλλαγών, και των αυταπατών που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μαςΕπιμένουμε στο ότι η συζήτηση πρέπει να είναι θεσμοθετημένη, και για έναν πρόσθετο λόγο. Διότι είναι απαραίτητη η θεσμική κατοχύρωση των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.  Δεν αρκεί να συμφωνήσουν τα μέλη μιας επιτροπής σε κάποιες αλλαγές. Αυτές πρέπει να λάβουν το χαρακτήρα νομοθετικών παρεμβάσεων σε οργανωτικό επίπεδο και κυρίως σε επίπεδο αλλαγής στάσης και νοοτροπίας του αστυνομικού προσωπικού και όχι μόνονΚυρίες και κύριοιΔεν είμαι από εκείνους που θα μπορούσαν έστω και σκωπτικά να διατυπώσω την άποψη, ότι η πολιτική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των πολιτικών. Όχι, δεν αρμόζει τέτοια απαξίωση στο πολιτικό μας σύστημα. Όχι μόνο διότι σε τελική ανάλυση είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι για τις επιλογές μας, αλλά διότι το δημοκρατικό μας πολίτευμα, διαθέτει τις λύσεις και τα εργαλεία εκείνα που μας εξασφαλίζουν αργά ή γρήγορα την προοδευτική εξέλιξη, κόντρα σε κατεστημένες, συντηρητικές ή όπως αλλιώς θέλετε, αντιλήψεις.Τα πολιτικά κόμματα, οι συνδικαλιστικοί φορείς, η πανεπιστημιακή κοινότητα, άλλοι κοινωνικοί φορείς και οργανώσεις, δεν υπάρχουν για να εκπροσωπούν συμφέροντα. Υπάρχουν για να καταγράφουν ιδέες και  προτάσεις με στόχο ένα καλύτερο αύριο. Αυτόν τον διακηρυγμένο στόχο υπηρετούμε εμείς ως συνδικαλιστές αξιωματικοί και γι’ αυτό προβάλλουμε με κάθε ευκαιρία τη διαδικασία του διαλόγου ως το μόνο αποτελεσματικό μέσο για την επίλυση των προβλημάτων μας. Λέμε σε όλους ότι έχουμε και μνήμη και γνώση και άποψη. Χορτάσαμε από ανέξοδες υποσχέσεις και μεγάλα λόγια. Ήρθε η ώρα των έργων, των συγκεκριμένων προγραμμάτων και των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων. Εμείς, ως συνδικαλιστές αστυνομικοί, σε ό,τι αφορά τα του οίκου μας, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε προτάσεις για να αντιμετωπίσουμε ως Ελληνική Αστυνομία τις προκλήσεις του μέλλοντος. Είχαμε και έχουμε προτάσεις από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν, αλλά πολύ καλά γνωρίζετε πόσο μας αποφεύγουν οι κυβερνώντες. Πολλές φορές έχουμε την αίσθηση ότι μας βλέπουν ως αντιπάλους και όχι ως θεσμικούς συνομιλητές, πρόθυμους να συνεργαστούμε εποικοδομητικά πάνω σε έναν κοινό στόχο. Το ζήσαμε πρόσφατα, δυστυχώς και με τον κ. Χρυσοχοϊδη, ο οποίος απέφευγε συστηματικά να μας δεχθεί, το ξαναζούμε και με τη νέα πολιτική ηγεσία, η οποία εμφανίζει μια ανεξήγητη βραδύτητα στην προώθηση πολιτικών, για τις οποίες είχε δεσμευτεί το κυβερνών κόμμα και πριν από τις εκλογές, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγιγνώσκοντας τις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή.Συνεπειχηρηματολόγοι, συνδιεκδικητές προσπαθούμε να είμαστε κόντρα στις σειρήνες που μιλούν για δήθεν συνδιοίκηση, το δίκαιο θέλουμε να κατοχυρώσουμε και όχι μονοδιάστατα, συντεχνιακά και συνδικαλιστικά.Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η νέα πολιτική ηγεσία δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία που της δίδεται σήμερα και ότι θα αναλάβει πρωτοβουλίες για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος. Εδώ και ένα χρόνο, δυστυχώς, δεν έχει παραχθεί απολύτως κανένα θεσμικό προοδευτικό μέτρο στο υπουργείο.Κύριε Υφυπουργέ,Σας μεταφέρω όπως ακριβώς διατυπώσαμε και πέρυσι στον κ. Μιχάλη ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ και αποτέλεσε και ψήφισμα των προηγούμενου Συνεδρίου μας, επιγραμματικά, ότι απαιτείται τάχιστα : 1. Αναδιάρθρωση των Υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ. με κατευθύνσεις, στρατηγική, γενικές αρχές, μελέτη σκοπιμότητας, στόχους, κριτήρια και διαδικασίες αξιολόγησης, χρονικά στάδια υλοποίησης, εκπαίδευση και ενημέρωση των φορέων και της κοινωνίας για τις επιχειρούμενες αλλαγές και ανακατανομή της Οργανικής τους Δύναμης, με βάση τα νέα πληθυσμιακά και εγκληματολογικά δεδομένα.2. Επαναπροσδιορισμός της δράσης των Υπηρεσιών, με εξορθολογισμό των προτεραιοτήτων και επαναπροσδιορισμό του τρόπου αξιολόγησης της αποδοτικότητάς τους (επανεξέταση της στοχοθέτησης κ.λ.π.) και αντιμετώπιση της εγκληματικότητας με προληπτικά μέτρα σε συνεργασία με κοινωνικές υπηρεσίες, φορείς και οργανώσεις. 3. Θεσμοθέτηση ρεαλιστικού και αξιοκρατικού Συστήματος Κρίσεων – Προαγωγών και εξασφάλιση αντικειμενικότητας και πλήρους διαφάνειας, με την συμμετοχή εκπροσώπων μας στα οικεία Συμβούλια Κρίσεων – Προαγωγών. Ας μην λησμονούμε ότι πάγια θέση του συνδικαλιστικού μας κινήματος, η οποία έχει εκφραστεί από την περίοδο που ο σημερινός μας Αρχηγός κ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Ελευθέριος ήταν Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας μας, είναι η ανάδειξη του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. να γίνεται με διαδικασίες που θα περνούν από τη Βουλή. 4. Εκπαίδευση – Μετεκπαίδευση, σύγχρονη, άρτια επαγγελματική με μελέτες και σαφή προσανατολισμό, με κοινωνική κατάρτιση, υλικοτεχνική υποδομή, εκπαιδευτές με προδιαγραφές, χωρίς ερασιτεχνισμούς και εμπειρική αφομοίωση της όποιας υπηρεσιακής δράσης. Η ανάγκη συνεχούς επιστημονικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης των Αστυνομικών πρέπει να μην δίνει μόνο έμφαση στην εκπαίδευσής τους σε σχέση με την εφαρμογή των νόμων, αλλά και στην επίλυση των προβλημάτων των πολιτών, που ουσιαστικά συνιστά και τον κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας.5. Ουσιαστικός εκσυγχρονισμός και εκδημοκρατισμός των Κανονισμών του Σώματος, με ταυτόχρονη κωδικοποίησή τους.Σας καλούμε λοιπόν κύριε Υφυπουργέ, να συζητήσουμε επιτέλους σοβαρά για την Ελληνική Αστυνομία, η οποία αναμφίβολα έχει επιτελέσει ένα σημαντικό έργο, θυσιάζοντας στο βωμό του καθήκοντος τα καλύτερα παιδιά της, όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, η σημερινή δυναμική του αστυνομικού σώματος, η αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών και του ανθρώπινου κεφαλαίου τους, κατά την άποψη της Ομοσπονδίας μας είναι κατώτερη των δυνατοτήτων που έχουμε εμείς οι ίδιοι, είτε ως αστυνομικοί, είτε ως κρατικός φορέας.  Είμαστε όμως βέβαιοι ότι παρά τα προβλήματά της, μπορεί να αναγεννηθεί συνολικά και να ξεφύγει από το φάσμα της μετριότητας, στο οποίο την έχουν καθηλώσει συγκεκριμένες πολιτικές και ποικιλώνυμα συμφέροντα.Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για όλους μας, να καταθέσουμε τις απόψεις μας, να προσέλθουμε στο τραπέζι του διαλόγου με πνεύμα εθνικής συνεννόησης γι’ αυτό το τόσο σοβαρό θέμα που λέγεται ασφάλεια – αγαθό του πολίτη.«Η Ελλάς προώρισθαι να ζήσει και θα ζήσει», είχε πει πριν από πολλά χρόνια ο αείμνηστος Χαρίλαος Τρικούπης επωμιζόμενος το ιστορικό βάρος της τότε χρεοκοπίας της Ελλάδας. Κι εμείς σήμερα καλούμαστε από τη δική μας θέση να διατρανώσουμε την πεποίθησή μας ότι προώρισθαι να ζήσει και θα ζήσει και η δική μας ΕΛ.ΑΣ., η Ελληνική μας Αστυνομία. Θα ζήσει φυσικά, αφού εντοπίσει και αναγνωρίσει τα όποια λάθη, κενά και αδυναμίες και χαράξει στην συνέχεια μια νέα πορεία με σαφή κατεύθυνση και προσανατολισμό, θέτοντας καινούργιους, επιτεύξιμους στόχους και αναζητώντας τα εφόδια και τους ανθρώπους εκείνους που θα εργαστούν μεθοδικά και συστηματικά για να τους υλοποιήσουν.Κυρίες και κύριοι,Ως συνδικαλιστικό κίνημα, παραμένουμε σταθερά προσηλωμένοι στις αρχές και τις αξίες που έχουν εμπνεύσει την πορεία και τη δράση μας όλα αυτά τα χρόνια και που έχουν οδηγήσει αδιαμφισβήτητα στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και του βιοτικού επιπέδου των ανδρών και των γυναικών των Σωμάτων Ασφαλείας, στη σχέση μας με την κοινωνία την οποία προσπαθούμε να κατοχυρώνουμε καθημερινά με αμοιβαίο σεβασμό και αλληλοεκτίμηση, δηλώνουμε δε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μαςχωρίς εκπτώσεις και προαπαιτούμενα.Έχοντας πλήρη επίγνωση της οικονομικής κρίσης που πλήττει την κοινωνία και εμάς τους αστυνομικούς, όχι με δική μας ευθύνη βεβαίως, ως Ομοσπονδία γνωρίζετε πολύ καλά ότι αντιμετωπίζουμε τα οικονομικά μας αιτήματα με ιδιαίτερη προσοχή και αυτοσυγκράτηση. Δεχθήκαμε όχι αδιαμαρτύρητα φυσικά τις πρόσφατες περικοπές, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Φτάνει πια το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Να πληρώσουν εκείνοι που προκάλεσαν τα ελλείμματα και τις σπατάλες, τις προβληματικές επιχειρήσεις και τις αντιπαραγωγικές επενδύσεις. Εμείς ως αστυνομικοί, που αμειβόμαστε με ένα ειδικό μισθολόγιο, εντελώς άδικο και αντιπαραγωγικό, επιτέλους πρέπει να τύχουμε της δέουσας προσοχής. Δεν εμποδίζει κανέναν μας η κρίση να συζητήσουμε για ένα νέο μισθολόγιο, που θα λαμβάνει υπόψιν του την επικινδυνότητα του επαγγέλματος, τα ευτελή ποσά που χορηγούνται για τη νυχτερινή εργασία και τα «πενθήμερα», αλλά και για την απλήρωτη υπερεργασία μας τόσο τις καθημερινές όσο και τις αργίες και εξαιρέσιμες ημέρες. Να γίνουν επιτέλους θετικά βήματα έστω σε θεσμικό επίπεδο, ώστε με την πάροδο εύλογου χρόνου, να εφαρμοστεί ένα νέο μισθολόγιο, που θα εξαλείφει τις αδικίες και θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας για ουσιαστική προσφορά.Συνάδελφοι,Σας καλώ να αγωνιστούμε αταλάντευτα και σταθερά για μια νέα Αστυνομία, που θα ανταποκρίνεται στην αποστολή της με σεβασμό στον πολίτη χωρίς εκπτώσεις στις ατομικές του ελευθερίες και βεβαίως με τη διασφάλιση του ίδιου του αστυνομικού.Για την αλλαγή παρωχημένων αντιλήψεων και νοοτροπιών, για την πάταξη της διαφθοράς και την αντιμετώπιση όλων των αρνητικών συμπτωμάτων (αυθαιρεσίες – συμπεριφορές) που απαξιώνουν τον οργανισμό μας και προβάλλονται ως άλλοθι, όταν διεκδικούμε τα δίκαια θεσμικά, εργασιακά και οικονομικά αιτήματά μας. Για την διασφάλιση του δικαιώματος των συμπολιτών μας να ζούν, να εργάζονται και να δημιουργούν σε ένα ασφαλές περιβάλλον.Κυρίες και κύριοι,Σας καλούμε να στηρίξετε τον αγώνα μας για να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες στην κοινωνία και το έθνος και να δώσουμε στην κοινωνία ασφάλεια και στους ανθρώπους ανθρωπιά.

Σας ευχαριστώ 

για την παρουσία σας σήμερα εδώ

και την προσοχή σας.