ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.ΑΞΙ.Α.
Α/Δ κ. ΓΕΩΡΓΑΤΖΗ Δημητρίου
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010.

Κύριοι εκπρόσωποι των κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Κύριοι Βουλευτές – Αγαπητοί Προσκεκλημένοι

Συναδέλφισσες κ Συνάδελφοι,
Ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας, χαιρετίζω τη σημερινή δυναμική πανελλαδική μας συγκέντρωση διαμαρτυρίας, με την οποία στέλνουμε προς κάθε κατεύθυνση ξεκάθαρα το μήνυμα:
Μήνυμα Αγώνα
Μήνυμα Αντίστασης
Μήνυμα Νίκης
Ως ένστολοι πολίτες αυτής της χώρας έχουμε αποδείξει διαχρονικά ότι δεν είμαστε δεδομένοι κανενός. Δεν είμαστε πολίτες β΄ κατηγορίας, ούτε αναλώσιμο υλικό προς εξυπηρέτηση πολιτικών και μη σκοπιμοτήτων. Και πέρυσι ήμασταν εδώ και φέτος είμαστε εδώ και του χρόνου, εφόσον χρειαστεί θα είμαστε πάλι εδώ…

Μπορεί να άλλαξε η Κυβέρνηση, μπορεί η χώρα μας να τελεί ουσιαστικά υπό την κηδεμονία της τρόικας, σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι τα αναφαίρετα συνδικαλιστικά δικαιώματά μας, οι αγωνίες και οι αγώνες μας για ένα καλύτερο αύριο, μπορούν να μπουν στη ζυγαριά των διεθνών και ευρωπαϊκών οικονομικών κέντρων.
Το αδούλωτο, το ακηδεμόνευτο συνδικαλιστικό κίνημα των αστυνομικών, των πυροσβεστών και των λιμενικών, είναι εδώ για να θυμίζει στους κυβερνώντες, στους σημερινούς, στους χθεσινούς και στους επόμενους, ότι δεν υποστέλλει τη σημαία του αγώνα. Όχι γιατί κάνουμε κινητοποιήσεις για τις κινητοποιήσεις, αλλά γιατί λαμβάνουμε υπόψιν μας τα δικά σας προβλήματα, τα δικά σας καθημερινά άγχη, αν θα γυρίσετε σώοι και αβλαβείς στο σπίτι σας, στις γυναίκες και στα παιδιά σας. Είμαστε επομένως και πάλι εδώ όλοι μαζί, όχι από συνήθεια, επειδή κάθε χρόνο εγκαινιάζεται από τον Πρωθυπουργό η Διεθνής Έκθεση και είθισται να διαδηλώνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά επειδή -και αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι κυβερνώντες-, δεν πάει άλλο.
Η κυβέρνηση με την πολιτική της, που ουσιαστικά αποτελεί πολιτική της τρόικας και των δανειστών μας, μας οδηγεί ολοταχώς στον εργασιακό μεσαίωνα, σκοτώνει τα όνειρα, τα δικά μας και των παιδιών μας, και μας καταδικάζει σε συνθήκες ζωής και διαβίωσης άλλων εποχών.
Είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχθούμε αυτήν την κατάσταση; Φυσικά και όχι. Καταγγέλλουμε αυτούς που μας έφτασαν ως εδώ, καταγγέλλουμε όσους ακολουθούν τον ίδιο καταστροφικό κατήφορο και αναζητούμε τον ώριμο εκείνο λόγο που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και θα χαρίσει στην Ελλάδα και στους Έλληνες καλύτερες μέρες.
Λέμε σε όλους ότι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι έχουμε και μνήμη και γνώση και άποψη.
Χορτάσαμε από ανέξοδες υποσχέσεις και μεγάλα λόγια. Ήρθε η ώρα των έργων, των συγκεκριμένων προγραμμάτων και των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων. Εμείς, ως συνδικαλιστές αστυνομικοί, σε ό,τι αφορά τα του οίκου μας, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι έχουμε προτάσεις για να αντιμετωπίσουμε ως Ελληνική Αστυνομία τις προκλήσεις του μέλλοντος. Είχαμε και έχουμε προτάσεις από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα ζητήματα που μας απασχολούν, αλλά πολύ καλά γνωρίζετε πόσο μας αποφεύγουν οι κυβερνώντες.
Ενώ βρισκόμαστε υποτίθεται σε ανοικτό διάλογο, όλοι βιώσαμε την απαξίωση και την προσβλητική εκ μέρους τους συμπεριφορά.
Να θυμηθούμε εν τάχει τι έγινε με την ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος; Δεν θα γίνει καμιά αλλαγή ως το Σεπτέμβριο είχε δεσμευτεί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και είδαμε πώς εν μια νυκτί εντελώς αιφνιδιαστικά, κατατέθηκε στη βουλή η απαράδεκτη τροπολογία για τα όρια ηλικίας και τα υποχρεωτικά συντάξιμα χρόνια.
Η ίδια τακτική και για τα μισθολογικά. Κατακρεούργησαν μισθούς, επιδόματα και συντάξεις χωρίς να ρωτήσουν κανέναν, χωρίς να λάβουν υπόψιν τους τις ιδιαιτερότητες των ενστόλων.
Για τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές ούτε λόγος. Το προεκλογικό πρόγραμμα της σημερινής Κυβέρνησης για την Ελληνική Αστυνομία έμεινε στα χαρτιά. Κάπου έχει χαθεί στις επιτροπές και στις ομάδες εργασίας που εδώ και ένα χρόνο συνεδριάζουν και αποτέλεσμα δεν βγάζουν.
Ενδεικτικά αναφέρω κρίσεις – προαγωγές, ένα παρωχημένο σύστημα κατά γενική ομολογία, σύμφωνα όμως με όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αντί να εξορθολογιστεί μάλλον θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της διάλυσης των Αξιωματικών και της ενίσχυσης της αναξιοκρατίας, σαν κάποιοι κάτι να μαγείρευαν από καιρό…
Και ενώ το σχετικό πόρισμα της επιτροπής που συστάθηκε για το θέμα αυτό με απόφαση του προηγούμενου Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη, σύμφωνα με όσα μας δήλωσε ο ίδιος λίγο πριν την αποχώρησή του από το Υπουργείο βρίσκεται στο συρτάρι του, εντούτοις αποφεύγει να τα δώσει στα αρμόδια συνδικαλιστικά μας όργανα.
Άραγε γιατί;
Έχει κάτι να φοβηθεί;
Έχει κάτι να κρύψει;
Ή μήπως σκοπεύουν να το περάσουν νύχτα όπως άλλωστε είναι η συνήθης τακτική τους με ένα απλό Προεδρικό Διάταγμα, αφού πρώτα ψηφιστεί το αντίστοιχο σχετικό πολυνομοσχέδιο από τη Βουλή για τις Ένοπλες Δυνάμεις;
Εμείς απλώς τους προειδοποιούμε. Αν έχουν στο μυαλό τους κάτι τέτοιο καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν γιατί θα βρεθούν προ εκπλήξεων.
Το εκπαιδευτικό σύστημα επίσης στην ίδια κατάσταση.
Τα επικουρικά μας Ταμεία ομοίως.
Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την αναπροσαρμογή της αποζημίωσης για την πέραν του πενθημέρου εργασία και τη νυχτερινή εργασία, που παραμένουν καθηλωμένα από το 2002 και ούτε έστω για την αύξηση της αναπλήρωσης του εισοδήματος των κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τραυματισθέντων συναδέλφων που έχει οριστεί συνολικά στο ευτελές ποσό των 100 ευρώ, παρά τις καιρούς διαβεβαιώσεις οι οποίες έμειναν μόνο λόγια.
Η αρνητική αυτή έως και απαξιωτική στάση των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων ακόμα και για ήσσονος σημασίας ζητήματα, για τα οποία ούτε καν θα έπρεπε να υφίσταται λόγος αναφοράς, δυστυχώς παραμένουν άλυτα και χωρίς διάθεση ούτε καν συζήτησης από τους ιθύνοντες.
Ενθυμείστε επίσης την αμετροέπεια της κυβέρνησης με τους υπουργούς να δηλώνουν αντιφατικά πράγματα για το συνταξιοδοτικό ή το μισθολόγιο των ενστόλων παλιότερα.
Όλα αυτά τι δείχνουν; Ότι για να διεκδικήσουμε τα δίκαια αιτήματά μας, πρέπει να παρατάξουμε απέναντι στην Κυβέρνηση ένα αρραγές συνδικαλιστικό μέτωπο, με συγκεκριμένο διεκδικητικό πλαίσιο, που θα λαμβάνει βεβαίως υπόψιν του τη δημοσιοοικονομική κατάσταση της χώρας μας, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν θα δέχεται τον άδικο επιμερισμό των βαρών, μονίμως εις βάρος των εργαζομένων.

Φτάνει πια με τους άδικους φόρους και τις εξευτελιστικές περικοπές των μισθών και των συντάξεων.
Αν ήταν η πρώτη φορά, ίσως κάποιος να συμφωνούσε ότι θα μπορούσαμε να δώσουμε τη συγκατάθεσή μας. Δεν είναι όμως. Τα υποστήκαμε το 2009, με το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων μας, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης και στην ακόμη χειρότερη μορφή της φέτος με την μείωση των μισθών μας, την περικοπή των επιδομάτων μας, την κατάργηση των δώρων εορτών και αδείας, με την φοροκαταιγίδα που εξαπέλυσε η Κυβέρνηση στις πλάτες των εργαζομένων, με την έκτακτη εισφορά, την αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα, τον φόρο στα καρτοκινητά, τον ΕΤΑΚ, την αύξηση των τελών κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα και μια σειρά άλλα δυσβάσταχτα για τον εργαζόμενο μέτρα. Οι ένστολοι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας δεν αντέχουν άλλα βάρη στις πλάτες τους. Είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση για την οποία πρέπει να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, δηλαδή οι έχοντες και κατέχοντες, πράγμα που δυστυχώς και πάλι δεν συμβαίνει.
Γι’ αυτό δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε με κανένα τρόπο και νέες περικοπές που εξυφαίνονται και για το 2011 με το πρόσχημα του νέου μισθολογίου. Τα μεγάλα και παχιά λόγια για την προσφορά των υπηρετούντων στην ΕΛ.ΑΣ. και τα Σώματα Ασφαλείας, είναι καλό να λέγονται με φειδώ γιατί πλέον αγγίζουν τα όρια της κοροϊδίας. Όταν από όλους αναγνωρίζεται πλέον η αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού της Ελληνικής Αστυνομίας, είναι ένα ερώτημα γιατί άραγε δεν διατίθενται τα απαιτούμενα κονδύλια; Πώς μπορεί η Κυβέρνηση να επιζητεί την οικονομική ανάκαμψη και την ευημερία του τόπου, όταν πρωταρχικά δεν ενδιαφέρεται για την εξασφάλιση του απαιτούμενου προς τούτο ασφαλούς περιβάλλοντος;

Συναδέλφισσες κ Συνάδελφοι,
Έχει αποδειχθεί ότι σ’ αυτή τη ζωή τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά τα πάντα κατακτώνται με αγώνες και θυσίες.
Εμείς ως εκπρόσωποί σας όλο αυτό το διάστημα αποδοθήκαμε σε ένα αγώνα ενημέρωσης των πολιτικών κομμάτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου για τα καίρια και χρονίζοντα εργασιακά και οικονομικά μας αιτήματα. Πέρα όμως από τη συμπάθεια για τους αγώνες μας και το δίκαιο των αιτημάτων μας, δεν εισπράξαμε από την Κυβέρνηση ούτε μια δέσμευση και ούτε έστω μια ελπίδα αισιοδοξίας διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και αυτό ακόμη το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν δείχνει να έχει διδαχθεί από τα λάθη του κυβερνητικού της παρελθόντος, ώστε να παρουσιάσει μια αξιόπιστη λύση για τους εργαζόμενους στα Σώματα Ασφαλείας. Το μνημόνιο λες και ήρθε σαν ταφόπλακα να θάψει οριστικά τις ελπίδες και τα οράματά μας για ένα καλύτερο αύριο. Δεν είναι όμως έτσι. Είμαστε εδώ για να τους θυμίζουμε ότι ως ζωντανός οργανισμός, ως το πιο δυναμικό κομμάτι του δημόσιου τομέα της χώρας μας αγωνιζόμαστε για να γυρίσουμε σελίδα. Σε αυτόν τον αγώνα χρειαζόμαστε τη δική σας συμμετοχή και παρουσία στην καθημερινή δική μας προσπάθεια.
Όσο πιο πολλοί είμαστε στο δρόμο, με υψωμένες γροθιές και δυνατή φωνή, τόσο πιο πολύ είναι υπολογίσιμος ο αγώνας μας. Για να το επισημαίνουμε και σήμερα, από αυτό εδώ το βήμα, σημαίνει ότι δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τις συνολικές μας προσπάθειες. Δεν το επισημαίνουμε για να αποποιηθούμε τις δικές μας ευθύνες, αλλά γιατί έχουμε το γνώθι σ’ αυτόν και αγωνιούμε για την αποτελεσματικότητα του αγώνα μας.
Το διαπιστώσαμε και με αφορμή την προηγούμενη συγκέντρωση διαμαρτυρίας μας στην πλατεία Συντάγματος, όπου είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσαμε να είχαμε πολύ μεγαλύτερη παρουσία.
Καλούμε λοιπόν όλοι μαζί την Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την πολιτική της. Να στρέψει αλλού το ενδιαφέρον της για τα άδεια ταμεία του κράτους και να αφήσει ήσυχο τον σκληρά δοκιμαζόμενο Έλληνα αστυνομικό.
Να ξαναδεί το προεκλογικό της πρόγραμμα και να κάνει την αυτοκριτική της, γιατί δεν υλοποιήθηκε ούτε μια δέσμευσή της.
Καλούμε, επίσης τα πολιτικά κόμματα, μακριά από στείρες και ανέξοδες αντιπολιτευτικές κορώνες, να δουν κατάματα την ελληνική πραγματικότητα. Να στηρίξουν τις προτάσεις μας, διατηρώντας φυσικά την αυτοτέλεια του λόγου τους, και να μην παρατηρείται στο μέλλον, το φαινόμενο όταν είμαστε στην αντιπολίτευση να λέμε ναι σε όλα, και όταν γινόμαστε κυβέρνηση να κάνουμε πως δεν ξέρουμε τίποτε.
Κλείνοντας, θέλω να στείλω ένα μήνυμα και να ακουστεί καθαρά, προς όλους τους εργαζόμενους και προς όσους σήμερα – αύριο αλλά και στη συνέχεια θα βρίσκονται στο δρόμο για να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματά τους.

Αγαπητοί διαμαρτυρόμενοι συμπολίτες μας,

Δεν είμαστε απέναντί σας, είμαστε κοντά σας, είμαστε δίπλα σας, βιώνουμε και εμείς και μάλιστα πολλαπλά, τα προβλήματά σας που είναι και προβλήματά μας.

Έρχονται δύσκολες μέρες και θα βρεθούμε μαζί στο δρόμο τη μια μέρα διαμαρτυρόμενοι και την άλλη απέναντι σας ως λειτουργοί της ασφάλειας και της Τάξης. Ζητάμε την κατανόησή σας και σας διαβεβαιώνουμε από τώρα ότι θα είμαστε πολύ προσεκτικοί. Δυστυχώς ο ρόλος μας αυτός δεν κατέστη δυνατό να διαμορφωθεί μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο σχετικά με το ρόλο της αστυνομίας στις εκδηλώσεις – διαμαρτυρίες αυτού του είδους. Φυσικά δεν ευθυνόμαστε εμείς γι’ αυτό, αλλά εκείνοι που δεν τολμούν να θίξουν – να αγγίξουν ένα καυτό θέμα.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Αντιλαμβάνεστε όλοι ότι οι αγώνες είναι μπροστά μας. Οι Ομοσπονδίες ήδη έχουν ανακοινώσει ότι πρέπει να συνεχίσουμε πιο δυναμικά τον αγώνα μας. Όλα δείχνουν ότι θα έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο και ακόμα πιο δύσκολο χειμώνα. Θα χρειαστούμε και τη δική σας προσπάθεια και την συμπαράσταση των απόστρατων συναδέλφων σε συνδικαλιστικό επίπεδο, αλλά και σε υπηρεσιακό επίπεδο, διότι όταν δεν είμαστε καλοί στη δουλειά μας, η κοινωνία που μας στηρίζει και διεκδικεί μαζί μας καλύτερες μέρες, διατηρεί τις επιφυλάξεις της και απομακρύνεται από τα αιτήματά μας. Πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε οικοδομήσει με τους πολίτες.
Ο αγώνας συνεχίζεται
Καλή Δύναμη σε όλους και καλή επιστροφή,
στα σπίτια και τις οικογένειές σας.

Ευχαριστώ.