Ομιλία του Προέδρου της Π.Ο.ΑΞΙ.Α.
κ. ΓΕΩΡΓΑΤΖΗ Δημητρίου 
στο 23o Ετήσιο Τακτικό Συνέδριο
3 & 4 Δεκεμβρίου 2013

Κύριε Γενικέ Γραμματέα,
Κύριε Αρχηγέ – Στρατηγοί,
Κύριοι Βουλευτές – Κύριοι εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων,
Κύριοι εκπρόσωποι φορέων – ενώσεων – οργανώσεων,
Κυρίες και κύριοι Σύνεδροι,
Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,

Σας καλωσορίζω με ιδιαίτερη χαρά και τιμή στο 23ο Πανελλαδικό συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας και εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθειά μας για ένα γόνιμο, παραγωγικό διάλογο, δεδομένου ότι και στο πλαίσιο αυτού του συνεδρίου που αναδεικνύει το μείζον ζήτημα της θωράκισης της αστυνομίας για να είναι σε θέση να προστατεύει τους θεσμούς αποτελεσματικά, θα συζητήσουμε ένα επίσης επίκαιρο θέμα, αυτό της αντιμετώπισης της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας, με γνώμονα βεβαίως πάντα την τήρηση της νομιμότητας, γιατί όπως έχει πει και o Ιερός Αυγουστίνος: «Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία παρά οργανωμένη ληστεία;»

Εμείς ως αξιωματικοί, καλούμαστε σ’ αυτό το συνεδριακό διήμερο, να τοποθετηθούμε με παρρησία στα θέματα της ημερήσιας διάταξης, χωρίς υπεκφυγές και ωραιοποιήσεις, όπως άλλωστε κάναμε μέχρι σήμερα και στα προηγούμενα συνέδριά μας ή στις θεματικές ημερίδες που διοργανώσαμε αναζητώντας απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

Είμαστε προσηλωμένοι στο παρόν, αναζητούμε και προωθούμε λύσεις των προβλημάτων για το μέλλον, χωρίς να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε οι μοναδικοί κάτοχοι της αλήθειας και αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα της δημιουργίας συνθέσεων. Πιστεύω ότι οι αξιότιμοι κύριοι καλεσμένοι μας θα έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν, να πληροφορηθούν στη συνέχεια τα συμπεράσματά μας και να τα λάβουν υπόψη τους όταν θα αποφασίζουν για μας, διότι αυτό προσδοκούμε από αυτούς, αυτό άλλωστε επιβάλλουν και οι κανόνες σε ένα κράτος δικαίου που θέλει τους πολίτες του να λειτουργούν ως πολίτες και όχι ως απλοί υπήκοοι.

Κυρίες και Κύριοι,

Το 23ο πανελλαδικό μας συνέδριο πραγματοποιείται σε μια κρίσιμη κυριολεκτικά περίοδο, κατά την οποία έχουν αποκαλυφθεί πολλά από τα αδιέξοδα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τρία τελευταία έτη για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης κρίσης, που φώλιασε στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια, ξύπνησε απειλητικά το 2009-2010 και σαν ένας σύγχρονος Μινώταυρος για να ικανοποιήσει την πείνα του, απαιτεί θυσίες και μόνο θυσίες.

Εμείς από την πλευρά μας, είχαμε επισημάνει και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε, τις ανησυχίες μας από το προ-προηγούμενο συνέδριό μας -για όσους δεν το ενθυμούνται- και προειδοποιούσαμε κι εμείς μαζί με τα άλλα συνδικάτα ότι θα πληρώσουν μονομερώς τις συνέπειες της κρίσης τα συνήθη υποζύγια, δηλαδή όλοι εμείς οι απλοί εργαζόμενοι και έτσι σήμερα βιώνουμε άμεσα τις επιπτώσεις των συνταγών που εφαρμόζονταν για την εξυγίανση της οικονομίας, τόσο στην προσωπική όσο και στην υπηρεσιακή μας ζωή. Συναισθανόμαστε την αγωνία του διπλανού μας, του γείτονα, του άνεργου, του πτυχιούχου που αναγκάζεται να ξενιτευτεί για να ζήσει.

Συναθροιζόμενη αυτή η αγωνία μας, η αγωνία του αστυνομικού για το αύριο, με την αγωνία του συμπολίτη μας για το μέλλον του ίδιου και των παιδιών του, δημιουργεί, όπως είναι ευνόητο, ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που απειλεί να τινάξει στον αέρα συθέμελα τη γνωστή τάξη πραγμάτων και αυτό ελπίζω να το κατανοούν όλοι όσοι βρίσκονται τουλάχιστον σε αυτήν την αίθουσα. Το μέγεθος της αδικίας και το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης που αισθάνεται η ελληνική κοινωνία οδηγούν αναπόφευκτα σε κοινωνικές αντιδράσεις και ανατροπές. Το παλιό συγκρούεται με το καινούργιο και το ζητούμενο από αυτήν την αέναη σύγκρουση είναι να επικρατήσει η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία ανά τους αιώνες, αυτό αναδεικνύεται και πάλι στις μέρες μας μέσα από τους καθημερινούς μας αγώνες για αλλαγή πορείας και του σκάφους της Ελληνικής Αστυνομίας.

Επιτρέψτε μου να μην επεκταθώ περισσότερο στα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία σήμερα, απλά θέλω να υπενθυμίσω ότι πέρυσι από αυτό εδώ το βήμα, ο μακαριότατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, απηύθυνε δραματική έκκληση προς όλους να αντιμετωπίσουμε τις ορατές και αθέατες συνέπειες της κρίσης με πνεύμα ενότητας και πατρικής σοφίας. Θυμίζοντάς μας τη ρήση του Στρατηγού Μακρυγιάννη «αυτόν τον λαό, πάντοτε τον μαδάνε, πάντοτε του επιτίθενται, πάντοτε τον αδικούν, αλλά στο τέλος μένει μια μαγιά και αυτή η μαγιά έχει τη δύναμη να ζυμώσει όλο το φύραμα», τονίζοντας μάλιστα ότι μια τέτοια μαγιά είναι και το αστυνομικό σώμα, ένα σώμα που αγωνίζεται για το καλό του λαού και της πατρίδος μας.

Κι έτσι ακριβώς είναι κυρίες και κύριοι, με όλα τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες που μας έχει προκαλέσει αυτός ο πολιτικο-οικονομικός παραλογισμός των τελευταίων ετών, όπως τον βιώνουμε όλοι από όποια θέση κι αν υπηρετούμε, απ’ όποια οπτική γωνία κι αν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα.

Η κατάσταση είναι τραγικά δύσκολη, το γνωρίζουμε όλοι. Το παραδέχονται άλλωστε και τα ίδια τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Η οικονομική κρίση έχει εξελιχθεί πλέον και σε ανθρωπιστική κρίση, ωθώντας τους συνανθρώπους μας σε ακραίες καταστάσεις, τις οποίες για να είμαστε ειλικρινείς, καμία αστυνομία δεν θα μπορεί να χειριστεί με τα συνήθη αστυνομικά μέσα αν οξυνθούν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν επιχειρείται η απόκρυψή της με διάφορες ωραιοποιημένες εκθέσεις για την οικονομική κατάσταση της χώρας. 

Δεν μπορούμε να μιλάμε π.χ. για πρωτογενές πλεόνασμα και για σταδιακή επίτευξη των οικονομικών στόχων, όταν οι άνθρωποι δυστυχούν, όταν ολοένα και περισσότεροι ωθούνται σε απονενοημένα διαβήματα, όταν η ανεργία καλπάζει, όταν επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη, όταν η εγκληματικότητα είναι εδώ και όταν η ανασφάλεια και οι επαγγελματικοί κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται αντί να μειώνονται ακόμα και στον δικό μας χώρο, στο χώρο που καλείται πάντα πρώτος να υπεραμυνθεί και να αποτρέψει τους όποιους οδυνηρούς κλονισμούς ή κλυδωνισμούς της κοινωνικής σταθερότητας. Μπορεί να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, με κατοχυρωμένες μηνιαίες απολαβές, αλλά αυτό δεν συνιστά προνόμιο, ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται ως εκβιασμός με το επιχείρημα ότι στη χώρα μας αυξάνεται η ανεργία και η περιθωριοποίηση πλατιών κοινωνικών στρωμάτων. Οι αποδοχές μας –πρέπει να συνειδητοποιήσετε κύριες και κύριοι ότι δεν αρκούν πλέον για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Δεν συμβάλλουν στην συγκρότηση μιας υγιούς προσωπικότητας και επειδή αναφερόμαστε στο λειτούργημα των αξιωματικών, των αστυνομικών, δεν συμβάλλουν ούτε σε αυτήν την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών. Όσο κι αν επικαλούμαστε το φιλότιμο, όσο κι αν πασχίζουμε να προσφέρουμε τον καλύτερό μας εαυτό, αν υποτιμήσουμε αυτήν την αξιακή διάσταση των μισθολογικών απολαβών, αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που ο συνάδελφος θα μας πετάξει κατάμουτρα αυτό που δειλά - δειλά έχουμε πει και οι ίδιοι κάποιες φορές αστειευόμενοι: «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». 

Κυρίες και κύριοι, 

Δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να επαναλάβουμε πάλι τις γνωστές διακηρύξεις μας. Ότι «στο αγαθό της ασφάλειας του πολίτη δεν χωρούν εκπτώσεις και περικοπές» ή ότι «ανάπτυξη δεν νοείται χωρίς το αγαθό της ασφάλειας των πολιτών». Αυτονόητα ζητήματα, διατυπωμένα και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, και από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης, ο οποίος πράγματι πριν ένα χρόνο κι αυτός από αυτό εδώ το βήμα είχε συμμεριστεί τις αγωνίες μας και για τις δραματικές μειώσεις των μισθολογικών και των λειτουργικών δαπανών, και για τις ελλείψεις σε τεχνικά μέσα και για την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών που έπρεπε να είχε γίνει ήδη χθες.

Κύριε Γενικέ Γραμματέα για να ακριβολογούμε, όμως, χάσαμε έναν ολόκληρο χρόνο για να κάνουμε σήμερα τις ίδιες διαπιστώσεις για τα περισσότερα ζητήματα που είχαμε θίξει στο 22ο συνέδριό μας και τα οποία είχαν αποτυπωθεί και στο ψήφισμα που σας παραδώσαμε στη συνέχεια, προκειμένου να εργαστούμε από κοινού πάνω σε αυτά.

Για ικανοποίηση οικονομικών αιτημάτων, φυσικά ούτε λόγος. Άλλωστε το έχετε παραδεχθεί και εσείς και ο κύριος Υπουργός πέρυσι. Είναι μια λανθασμένη επιλογή είχε δηλώσει ο κύριος Υπουργός να είναι ο βασικός μισθός του Αρχηγού 1.698 ευρώ. Το μόνο παρήγορο προς ώρας είναι ότι δεν έχουν προσμετρηθεί στον οικονομικό προϋπολογισμό για το 2014 οι προβλεπόμενες από το μεσοπρόθεσμο, νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Μας διασφαλίζετε ότι θα αντέξετε έως το τέλος της διαπραγμάτευσης;

Σημειώνουμε επίσης την θετική απόφαση της πολιτικής Ηγεσίας μετά και από την πίεση των Ομοσπονδιών για την υπαγωγή του ΤΕΑΠΑΣΑ στο υπουργείο μας. Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω την σημαντική συμβολή σε αυτό, του παριστάμενου Γενικού Γραμματέα της Κυβέρνησης, τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω, για μια ακόμη φορά, και δημοσίως. Όμως, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, αυτό δεν μειώνει σε καμία περίπτωση τη ζημιά που έχουν υποστεί τα ταμεία από τα κουρέματα και την ληστρική αρπαγή των αποθεματικών μας. Θα αρχίσουμε άραγε να διεκδικούμε τις αποταμιεύσεις μας ή θα πάνε υπέρ βωμών και εστιών άπαξ δια παντός;

Ομοίως στα θεσμικά αιτήματα, δεν υπήρξε καμία πρόοδος. Αντίθετα κάποιες αποφάσεις και ενέργειες της Διοίκησης, για την αντιμετώπιση της συνδικαλιστικής μας δράσης, αποτελούν πισωγυρίσματα που δεν συμβάλουν σε καμιά περίπτωση στη εκτόνωση των όποιων ενδεχομένως εντάσεων, αλλά δημιουργούν τα αντίθετα αποτελέσματα και παραπέμπουν σε ξεπερασμένες νοοτροπίες, όταν εμείς επιδιώκουμε να γυρίσουμε σελίδα.

Εμείς υπερασπιζόμαστε το θεσμικό μας ρόλο, τα συμφέροντα των συναδέλφων που μας εξέλεξαν και προσπαθούμε να υπηρετήσουμε αυτούς κατά τον καλύτερο τρόπο, επιδιώκοντας τη συνεργασία και την κατανόηση από τη δική σας πλευρά. Δυστυχώς ορισμένες φορές δεν υπήρξε ανταπόκριση, ο διάλογος δεν ήταν στο επιθυμητό επίπεδο, για να μην πούμε ότι υπήρξαν και αιφνιδιασμοί με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη σημαντική απόφαση για την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, όπου το νομοσχέδιο που δώσατε για διαβούλευση καταρτίστηκε χωρίς καμία ενημέρωση και χωρίς να έχει οριστεί μια υπηρεσιακή επιτροπή στην οποία να συμμετέχουμε κι εμείς φυσικά.

Στον συνδικαλιστικό μας φορέα, έχουμε πει πολλές φορές ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για την εκ του ασφαλούς και από μακράν κριτική. Αντίθετα χρειάζεται συλλογική συμμετοχή, αυτοκριτική και διάθεση για ουσιαστική συμβολή στις εξελίξεις. Μην αποφεύγετε λοιπόν το διάλογο, είναι η πεμπτουσία της δημοκρατικής λειτουργίας του οργανισμού μας, αυτής που πολλές φορές είναι το ζητούμενο και που πρέπει όλοι να διαφυλάττουμε ως κόριν οφθαλμού για να αποφεύγουμε αυταρχικές λογικές και πρακτικές. 

Ιδίως δε στις μέρες μας, και έρχομαι τώρα στο πιο κρίσιμο σημείο της τοποθέτησής μου, που ένα ολόκληρο Σώμα, διαπομπεύτηκε και στιγματίστηκε ωσάν να ήταν εκείνο που ευθύνεται για το πάθημά του. Αναφέρομαι όπως αντιλαμβανόσαστε στη ρετσινιά του «χρυσαυγίτη» και σε αυτό που επί μέρες ήταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Στις εκλεκτικές συγγένειες της αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή και στην κάλυψη που υποτίθεται ότι παρείχε στην εγκληματική της δράση ο Έλληνας αστυνομικός. Για μας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και καμία αστυνομία δεν πρέπει να απολογείται για τις πολιτικές ευθύνες εκείνων που ευθύνονται για την κρίση, απότοκος της οποίας είναι και το φαινόμενο Χρυσή Αυγή. Από την πλευρά μας εδώ και χρόνια είχαμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ως συνδικαλιστικό κίνημα τόσο με δημόσιες τοποθετήσεις όσο και με Ημερίδες που είχαμε πραγματοποιήσει, αλλά κάποιοι κώφευαν. Και γνώριζαν λοιπόν και μπορούσαν να πράξουν τα δέοντα, εφόσον ήθελαν να ανακόψουν την επιρροή των νεοναζιστικών αντιλήψεων και πρακτικών στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και πρωτίστως στο ευαίσθητο από κάθε άποψη Αστυνομικό Σώμα. Δυστυχώς δεν το έπραξαν και σήμερα βιώνουμε όλοι τα γνωστά αποτελέσματα. 

Να λοιπόν, γιατί το απλοϊκό στη διατύπωσή του μήνυμα του 23ου συνεδρίου μας, «θωρακίζοντας την αστυνομία, προστατεύουμε τους θεσμούς» αποκτά ιδιαίτερη σημασία υπό το βάρος των πολυσύνθετων δεδομένων του κοινωνικοπολιτικού μας γίγνεσθαι σήμερα. 

Να γιατί, εμείς οι συνδικαλιστές, απαλλαγμένοι από τον στενό κορσέ της υπηρεσιακής ιδιότητας, μπορούσαμε να διατυπώνουμε φωναχτά και ηχηρά ορισμένες φορές τις ανησυχίες μας.

Μας παρεξηγούσαν βέβαια, διότι είτε δεν ήθελαν είτε δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τη σημασία του λόγου μας. Δεν ήταν συντεχνιακές οι διεκδικήσεις μας ούτε για τα οικονομικά πόσο μάλλον για τα θεσμικά ζητήματα. Ήταν βαθιά υπηρεσιακές οι απαιτήσεις και τα αιτήματά μας για μια σύγχρονη και αποτελεσματική Ελληνική Αστυνομία και πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα εκείνους που δεν αντιλαμβάνονται αυτή τη διάσταση της επιμονής μας στην ουσιαστική, ασφαλή και διαυγή λειτουργία των αστυνομικών υπηρεσιών, όταν ακόμα και οι τρομοκράτες, στο κείμενο που έδωσαν προ ημερών για την αιματηρή επίθεση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο, αναφέρονται ειρωνικά στη δημοκρατικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας. 

Κάποιους τους ενοχλεί προφανώς ο αγώνας μας, διότι κινούνται στην αντίπερα όχθη, επιδιώκοντας την αποσάθρωση του αστυνομικού θεσμού, την περιθωριοποίηση του συναδέλφου, το πισωγύρισμα σε μια αστυνομία του κλώτσου και του μπάτσου, ανίκανη να αντιμετωπίζει τους εχθρούς της δημοκρατίας, αδυνατώντας να προστατεύσει τους θεσμούς και φυσικά τον ίδιο της τον εαυτό. 

Εδώ θα πρέπει να τονίσω και να διευκρινίσω ότι με τη συμπεριφορά μας έχουμε καταδείξει ότι ξεφύγαμε από την πεπατημένη της δημιουργίας επαγγελματιών συνδικαλιστών με ελάχιστη ή στρεβλή γνώση των προβλημάτων του Οργανισμού μας γιατί δεν είμαστε μακριά αλλά ‘’πολεμάμε από μέσα’’. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί δυστυχώς σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης η αξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος καταγράφεται με πολύ χαμηλά ποσοστά. Χωρίς να ωραιοποιούμε τα πράγματα εμείς προσπαθούμε να έχουμε την αναγνώριση των συναδέλφων ώστε να μπορούμε να διατρανώνουμε ότι υποστηρίζουμε τον κρίσιμο και ξεχωριστό ρόλο που πρέπει να παίζει ο συνδικαλισμός στο χώρο μας.

Δεν ζητήσαμε ποτέ ικανοποίηση αιτημάτων σε βάρος της κοινωνίας, δεν επιχειρήσαμε ξήλωμα μεταρρυθμίσεων, δεν υπήρξαμε κατεστημένο και δεν ζητήσαμε εύνοια σε βάρος του γενικού συμφέροντος. 

Επιδιώκουμε να είμαστε με το κομμάτι της κοινωνίας που ΄΄χτίζει΄΄.

Περιττό να τονίσω ότι δεν μας πτοούν οι απειλές των τρομοκρατών. Αργά ή γρήγορα, θα πράξουμε το χρέος μας και θα τους οδηγήσουμε ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Οφείλω, ωστόσο, να επισημάνω ότι πρέπει να επιταχύνουμε το βηματισμό μας, διότι εδώ απειλούνται ευθέως ανθρώπινες ζωές. Ο κίνδυνος δεν αφορά μόνο άυλες αξίες, αλλά αναντικατάστατες υποστάσεις, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, συνανθρώπους μας με μια λέξη.

Επομένως, από την δική μας πλευρά, εξαντλούμε όλα τα περιθώρια ανοχής απέναντι στην πολιτεία και καταγγέλλουμε και από αυτό εδώ το βήμα σήμερα την αξιοπερίεργη και σίγουρα προβληματική για μας στάση της. Ο δικός μας ρόλος είναι ξεκάθαρος. Έχουμε ιερή υποχρέωση να συζητήσουμε, να καταθέσουμε με παρρησία τον προβληματισμό και τις προτάσεις μας για το σήμερα και το αύριο της Ελληνικής Αστυνομίας. Του πολύτιμου θεματοφύλακα της πολιτειακής, κρατικής και κοινωνικής μας οντότητας. Του οργανισμού που υπηρετούμε ευσυνειδήτως και ευόρκως, λαμβάνοντας υπόψη μας τις μεγάλες κατακτήσεις σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο, που είδαμε πόσο εύκολα εξανεμίστηκαν στο βωμό της σωτηρίας της πατρίδας μας, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν είμαστε διατεθειμένοι να απεμπολήσουμε.

Διεκδικούμε στο ακέραιο αυτά που μας στέρησαν και μας στερούν και τους προειδοποιούμε με φωνή στεντόρεια. Κάτω τα χέρια από την Ελληνική Αστυνομία!

Ο προβληματισμός που καταθέτουμε, τα οράματα που περιγράφουμε και τα συγκεκριμένα αιτήματα που προβάλλουμε, ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις των μελών μας και δεν καθορίζονται από ιδιοτελή κίνητρα και επιδιώξεις. Λαμβάνουν υπόψη τους το δημόσιο συμφέρον, το κοινό καλό και γι’ αυτό αντέχουν στη διαχρονικότητα του αγώνα μας. Είναι θέσεις μακράς πνοής που δικαιώνονται διαγενομένου του χρόνου και γι’ αυτό αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και ικανοποίησης.

Δεν ζητάμε πολλά από την σημερινή κυβέρνηση. Τον αυτονόητο διάλογο ζητάμε, τη διακομματική συνεννόηση επιδιώκουμε ώστε να βρεθεί ο κοινός τόπος πάνω στον οποίο θα πορευτούμε. Ο ευαίσθητος τομέας της δημόσιας τάξης επιτέλους πρέπει να τεθεί εκτός πεδίου κομματικών αντιπαραθέσεων. Το αγαθό της ασφάλειας δεν μπορεί να υπόκειται σε μικροκομματικές σκοπιμότητες. Η τήρηση της νομιμότητας παντού και για όλους, αυτό είναι το δόγμα μας. Πόσο το υπηρετούμε είναι το ερώτημα, που θα απασχολήσει το Σώμα αργότερα. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, για όλους μας, αστυνομικούς, πολιτικούς και πολίτες.

Κυρίες και κύριοι,

Ουδείς δικαιούται να παίζει με την ασφάλεια των πολιτών στο όνομα των οποιονδήποτε σκοπιμοτήτων. Δεν αρκεί να επικαλούμαστε τον αυξημένο ρόλο της Ελληνικής Αστυνομίας στις σημερινές συνθήκες της ρευστής πολιτικής κατάστασης, των κοινωνικών εντάσεων, της καλπάζουσας και διαρκώς μεταλλασσόμενης εγκληματικότητας, της νεοτρομοκρατίας και της νεοναζιστικής απειλής.

Να μη λησμονούμε, ότι εμείς οι αστυνομικοί έχουμε πληρώσει με αίμα συναδέλφων μας τις ελλειμματικές πολιτικές στον τομέα της δημόσιας τάξης. Από το προηγούμενο συνέδριό μας, προσμετράμε δυο απώλειες. Του 37χρονου Γιώργου Ανδριτσόπουλου που δολοφονήθηκε άνανδρα από εγκληματίες – κακοποιούς δραπέτες στις 17 Ιουνίου στο Δίστομο και της τροχονόμου Αδαμαντίας Σιάφλα, που παρασύρθηκε από ΙΧ αυτοκίνητο εν ώρα υπηρεσίας στην Κηφισίας.

Να ευχηθούμε να είναι οι τελευταίοι πεσόντες στον καθήκον Έλληνες Αστυνομικοί.

Κλείνοντας την ομιλία μου, κάνω έκκληση στην Ηγεσία μας, σε όλους τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων, σε όλους εκείνους που διαχειρίζονται τις τύχες μας, την ασφάλεια των συμπολιτών μας, να αναλογιστούν τις δικές τους προσωπικές ευθύνες. Τα λόγια δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν καμιά απώλεια, κανένα χαμό συναδέλφου μας. Δεν αρκούν όμως πια ούτε για να κρατήσουν ισχυρή τη θέληση των συναδέλφων μας για θυσίες και αυτοθυσίες. Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες όσοι νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν με υποσχέσεις και χτυπήματα στη πλάτη χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Από την πλευρά μου οφείλω να πράξω το χρέος μου και γι’ αυτό σας καλώ την καθεμιά και τον καθένα σας ξεχωριστά και όλους μαζί να ενισχύσετε τον αγώνα της Ομοσπονδίας μας για τους αγώνες που έρχονται και επίσης να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις αρετές και τις αξίες που διαχρονικά υπηρετούμε, με την ίδια αυταπάρνηση και ζήλο για το καλό της ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδας μας.
Μπορεί να μας ισοπεδώνουν με τις πολιτικές που εφαρμόζουν, μπορεί να μας αφήνουν ξυπόλητους στ’ αγκάθια, όλοι αντιλαμβανόμαστε ωστόσο φαντάζομαι, ότι πρέπει να συνεχιστεί με κάθε τρόπο η προσπάθειά μας να προσφέρουμε στους συμπολίτες μας ένα περιβάλλον στο οποίο θα μπορούν να ζουν, να εργάζονται και να δημιουργούν με ασφάλεια.

Όσο η πολιτεία δεν είναι αρωγός στο έργο μας αυτό, άλλο τόσο εμείς πρέπει να επιστρατεύσουμε όλα τα ψυχικά μας αποθέματα για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και σε συνδικαλιστικό και σε υπηρεσιακό επίπεδο. Ας λειτουργήσει το φρόνημα και το ηθικό μας ως πολλαπλασιαστής ισχύος για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας και την προσοχή σας.