Με αισθήματα συγκίνησης, σεβασμού και περηφάνιας, είμαστε και σήμερα εδώ στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, όπως και κάθε πρώτο Ψυχοσάββατο του καινούργιου χρόνου για ν’ αναπέμψουμε μέσω της εκκλησίας μας δέηση για τις ψυχές των πεσόντων στο καθήκον συναδέλφων μας, αλλά και να αποδώσουμε στην συνέχεια τον προσήκοντα φόρο τιμής, όπως αρμόζει σε ήρωες. Ο χώρος του μνημείου των πεσόντων αστυνομικών, όπου θα μεταβούμε σε λίγο μετά απ’ εδώ, αποτελεί όχι μόνο σημείο αναφοράς για την μνήμη τους, αλλά και παρακαταθήκη αρχών και αξιών που άφησαν με την θυσία τους.

Οι Συνάδελφοί μας αυτοί ήταν παιδιά της καθημερινότητας. Έδωσαν όμως ότι πολυτιμότερο είχαν, το αίμα τους και την ίδια τους την ζωή, γιατί ήταν το αίσθημα του καθήκοντος που τους καθοδήγησε πέρα και πάνων από όλα. Η ανιδιοτελής δηλαδή προσφορά στην πατρίδα και τον συνάνθρωπο μας, η ενσυνείδητη και πλήρης προσήλωση στην αποστολή τους. Όπως λέει και το ρητό: «Όπου η δόξα και το καθήκον». Γενάτε όμως το ερώτημα: Οι συνάδελφοι μας αυτοί έπεσαν πιστοί στο καθήκον, η πολιτεία έκανε το χρέος της απέναντί τους;

Κυρίες και κύριοι,

Μεταφέροντας θεωρώ και τα αισθήματα όλων μας, θέλω να εκφράσω για άλλη μία φορά τη μεγάλη ευγνωμοσύνη μας προς τους σεβαστούς συγγενείς των αξέχαστων συναδέλφων μας, αλλά και την ύψιστη περηφάνια που αισθανόμαστε όλοι εμείς για την θυσία των δικών τους ανθρώπων.

Ας είναι αιώνια η μνήμη και η δόξα που θα τους συνοδεύει.