Ομιλία Προέδρου Π.Ο.ΑΞΙ.Α.
κ. ΓΕΩΡΓΑΤΖΗ Δημ.
στο Συνέδριο της Π.Ο.ΑΣ.Υ.
την 25-26 & 27/06/2012

Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές – Κυρίες και Κύριοι εκπρόσωποι των κομμάτων
Κύριοι εκπρόσωποι οργανώσεων, ενώσεων και φορέων,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι – Αγαπητοί Σύνεδροι,
Κύριε Πρόεδρε – Αγαπητό Δ.Σ.,

Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκλησή σας να παρευρεθούμε εδώ μαζί σας και παράλληλα επιτρέψτε μου να απευθύνω στο συνέδριό σας τις ειλικρινείς ευχές όλων των μελών του διοικητικού μας συμβουλίου για ένα συνέδριο γόνιμου διαλόγου και προβληματισμού, το οποίο πραγματοποιείται σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και κρίσιμη περίοδο τόσο για τη Χώρα όσο και για το συνδικαλιστικό μας κίνημα, γεγονός που απαιτεί, αν όχι θα έλεγα επιβάλλει την ενότητα όλων μας.

Παροικούμε κι εμείς την Ιερουσαλήμ, πληροφορούμαστε τι συμβαίνει γύρω μας και λόγω της ιδιότητάς μας και όσο μας επιτρέπει η θέση μας, θέλουμε να τονίσουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα στο σύνολό του, αρκετά έχει ταλαιπωρηθεί από τις παιδικές ασθένειες, τις οποίες κάποιοι μάλλον δεν θέλουν να θεραπεύσουν. Δεν θέλω να υπεισέλθω στις εσωτερικές λειτουργίες της Ομοσπονδίας και των Πρωτοβαθμίων Ενώσεων, νομίζω όμως ότι κινούμαι στα επιτρεπτά όρια λόγω της μακρόχρονης συνεργασίας μας και κυρίως λόγω των κοινών αγώνων που πρέπει να συνεχίσουμε να δίνουμε όλοι μαζί και μάλιστα πιο μαχητικά και πιο αποτελεσματικά. Κανείς δεν περισσεύει.
Το θέμα του συνεδρίου σας, «Δοκιμαζόμενοι, αλλά μη καμπτόμενοι! Συμπαράσταση-Συνεργασία-Συνεισφορά», είναι τα στοιχεία εκείνα που συνδέουν και συνοδεύουν συνειδητά το συνδικαλιστικό μας αγώνα για τη συν-έγερση ενάντια στη συντριβή». Είναι τα συν του συνδικαλιστικού μας κινήματος, το οποίο δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τις μικρές και τις μεγάλες του κατακτήσεις, από τη γέννησή του μέχρι σήμερα, σ’ αυτήν ακριβώς τη μαγική συνταγή τις οφείλει. Χωρίς τη συμμετοχή των συναδέλφων, χωρίς τη συμπαράσταση της κοινωνίας, χωρίς τη συνεργασία των Ομοσπονδιών των αστυνομικών, των λιμενικών και των πυροσβεστών, χωρίς τη συνεισφορά όλων μας, ο απολογισμός της υπέρ εικοσαετούς μας πορείας θα ήταν προφανώς περιορισμένος.
Ας μην παραβλέπουν επομένως κάποιοι τη δυναμική της κοινής μας πορείας και ας συμβάλλουν επιτέλους με τις προτάσεις τους, όποιες κι αν είναι αυτές, στο να γίνουμε όλοι καλύτεροι και χρησιμότεροι. Γι’ αυτό μας έχουν εκλέξει οι συνάδελφοί μας, γι’ αυτό είμαστε εδώ σήμερα.
Κλείνοντας αυτό το σκέλος, επιτρέψτε μου ακόμα μια παρατήρηση:

Αναφέρομαι στη δεδηλωμένη μας πρόθεση να ιδρύσουμε τη Συνομοσπονδία των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας. Ένα πάγιο αίτημά μας, δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να το προωθήσουμε μέχρι σήμερα, όχι επειδή έχουμε μετανιώσει για την ομόφωνη απόφασή μας, αλλά για άλλους λόγους ήσσονος σημασίας πιστεύω, τους οποίους με καλό προγραμματισμό και καλή διάθεση, μπορούμε να ξεπεράσουμε.
Έρχομαι τώρα στο κυρίως μας θέμα, που δεν είναι άλλο από τα διεκδικητικά μας πλαίσια, τα οποία όπως γνωρίζετε, συμπίπτουν σε μεγάλο μέρος. Μετά τις διπλές εκλογές για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης, καλούμαστε να πορευτούμε σε μια νέα πραγματικότητα, με μια νέα τρικομματική κυβέρνηση. Όλοι γνωρίζουμε τα αγκάθια που θα χρειαστεί να χειριστεί το Κυβερνητικό Σχήμα. Η οικονομία είναι στο επίκεντρο, αλλά γύρω της έχουν αναπτυχθεί και διατηρούνται ένας μεγάλος αριθμός από άλλα προβλήματα όπως είναι η ασφάλεια, η κοινωνική συνοχή, τα εργασιακά και άλλα.
Θα πρέπει να γίνουν υψηλής ακρίβειας ελιγμοί, ώστε να αποφύγουμε οποιοδήποτε ατύχημα που θα δημιουργήσει αλυσιδωτές εκρήξεις σε όλους τους τομείς. Το στοίχημα είναι μεγάλο για όλους. Για την κυβέρνηση κατ’ αρχήν και για τα πολιτικά κόμματα που δεν έχουν καμία εμπειρία συνεργατικής διακυβέρνησης, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, αλλά και για μας τους συνδικαλιστές που πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό του λαϊκισμού και να πορευτούμε με σοβαρότητα και αξιοπιστία για να μην κατηγορηθούμε για στείρα αντιπολίτευση είτε για τη διεκδίκηση ανεδαφικών αιτημάτων.
Δεν νομίζω ότι κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε, αλλά καλό είναι να έχουμε ξεκάθαρες θέσεις και να συνεχίσουμε να κινούμαστε στις γνωστές σε όλους μας συντεταγμένες. Όλοι έχουμε καταλάβει την ευθύνη και τις προκλήσεις αυτής της Βουλής. Δεν είναι απλά μια διαχειριστική πρόκληση, ούτε μια πολιτική διαδικασία, είναι ένας χορός στον οποίο πρέπει οι Κυβερνώντες να κάνουν σωστά και συγχρονισμένα με την Κοινωνία βήματα. Για να μην ποδοπατήσει ο ένας τον άλλον και για να μην δίνουν την εικόνα ενός χορευτικού σε σύγχυση.
Από τη δική μας σκοπιά, κάνουμε σαφές στη νέα κυβέρνηση και στον νέο υπουργό ότι δεν έχουν κανένα μα κανένα περιθώριο ανοχής και καμία περίοδο χάριτος, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός παραδέχτηκε. Ιδίως ο κ. Δένδιας και ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και ως πρώην Τομεάρχης Δημόσιας Τάξης της Νέας Δημοκρατίας, γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια και τα προβλήματα και τις προτάσεις μας. Μάλιστα, θέλω να πω στους συνέδρους, ότι ο κ. Δένδιας, απευθύνοντας χαιρετισμό στο 19ο Τακτικό Ετήσιο Συνέδριό μας το 2010, εκπροσωπώντας τον Αντώνη Σαμαρά και σημερινό πρωθυπουργό της χώρας, τόνισε και ο ίδιος την αναγκαιότητα για ριζικές αλλαγές στην ΕΛ.ΑΣ. Μίλησε ειδικότερα για μια "άλλη Αστυνομία", απαντώντας στο καίριο ερώτημα που έχει τεθεί από το συνδικαλιστικό μας κίνημα τι αστυνομία θέλουμε και γιατί τη θέλουμε.
Ο κ. Υπουργός επεσήμανε τότε επίσης τα αυτονόητα, τα οποία βεβαίως επανελήφθησαν και από το σύνολο των Προέδρων των πολιτικών κομμάτων, στις πρόσφατες επισκέψεις τους στη ΓΑΔΑ, δημιουργώντας όπως είναι επόμενο αυξημένες προσδοκίες από όλους μας, ότι η Πολιτεία οφείλει δηλαδή να παράσχει τα μέσα για να αλλάξει η ΕΛ.ΑΣ. και πως απαιτείται αναδιάρθρωση του Σώματος και του τρόπου λειτουργίας του, με διαφορετική εκπαίδευση, αξιολόγηση, μισθοδοσία κλπ.
Επομένως, ως Ομοσπονδίες, επιδιώκουμε το διάλογο με τη νέα ηγεσία του υπουργείου, ευελπιστώντας ότι αυτή τη φορά τα χρονοδιαγράμματα που εξαγγέλλονται θα τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Εδώ πρέπει βέβαια να επισημάνουμε και να μη λησμονούμε ότι ζούμε στην εποχή των μνημονίων, που σημαίνουν περικοπές δαπανών και σταθερή λιτότητα. Δεν ξέρω τι περιθώρια ελιγμών και διαπραγματεύσεων θα βρει η κυβέρνηση, την προειδοποιούμε όμως ότι αν δεν βρει χρήματα για τη δημόσια τάξη, θα ματαιοπονούν όλοι από τον πρωθυπουργό έως και τον τελευταίο της υπουργό. Χωρίς ασφάλεια, κοινωνική ειρήνη και ανάπτυξη δεν υπάρχει.

Το γνωρίζουν όλοι, το λένε όλοι, ελπίζουμε, επομένως, να εργαστούν προς αυτήν την κατεύθυνση. Άλλωστε, τα μηνύματα που έστειλε ο ελληνικός λαός –κι εμείς μαζί- με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, είναι ξεκάθαρα. Οι αρνητικές συνέπειες των μνημονίων πρέπει να διορθωθούν τάχιστα. Δεν αντέχουμε άλλο τις περικοπές που μας απαξιώνουν, προσβλέπουμε σε μια άλλη πολιτική που θα ανοίγει νέους δρόμους ελπιδοφόρους για όλους μας.
Τελειώνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για την προσοχή σας και να ευχηθώ από καρδιάς καλή επιτυχία στο Συνέδριο σας από τις αποφάσεις και τα συμπεράσματα του οποίου περιμένουν πολλά οι συνάδελφοι και η Κοινωνία.