Θέλω να χαιρετίσω τις εργασίες του 27^ου εκλογοαπολογιστικού σας συνεδρίου και να ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες σας και καλή επιτυχία στους υποψηφίους, στους οποίους προσβλέπουν οι συνάδελφοι που μας έχουν εμπιστευτεί τις τύχες τους.

Γνωρίζω εκ πείρας ότι στα εκλογοαπολογιστικά συνέδρια κυριαρχούν οι ζυμώσεις για την εκλογή ενός εκάστου, αλλά παράλληλα δεν πρέπει να υποτιμάται και η ουσιαστική συζήτηση για τα κυρίαρχα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο μας. Άλλωστε, το συνέδριο κάθε Ομοσπονδίας αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση δημόσιου λόγου και προβληματισμού των εκλεγμένων οργάνων που μέσα από αυτές τις δημοκρατικές διαδικασίες ελέγχονται τα πεπραγμένα της διοίκησης, τίθενται τα ζητήματα που μας απασχολούν και καθορίζονται οι νέοι στόχοι για το επόμενο διάστημα.

Περιττό να επαναλάβω την κρισιμότητα των περιστάσεων κάτω από τις οποίες διενεργείται το συνέδριό σας και το πόσο σημαντικές για την περαιτέρω πορεία του συνδικαλιστικού μας κινήματος είναι οι αποφάσεις που θα λάβετε τις οποίες θα κληθεί να υλοποιήσει η νέα ηγεσία που θα εκλεγεί μέσα από δημοκρατικές και μη αμφισβητούμενες διαδικασίες.

Όλα αυτά τα χρόνια αγαπητοί συνάδελφοι, τα πέτρινα αυτά μνημονιακά χρόνια που άλλαξαν τη ζωή μας, ανατρέποντας και ακυρώνοντας κατακτήσεις δεκαετιών, το συνδικαλιστικό κίνημα των ενστόλων παρέμεινε ενωμένο και αρραγές.

 Αυτές οι μάχες, αυτοί οι αγώνες που από κοινού δώσαμε και δίνουμε, σφυρηλατούν την ενότητα, αλλά και τη συναδελφική και συνδικαλιστική αλληλεγγύη.

Σήμερα παρά ποτέ, στους καιρούς που ζούμε, την ενότητά μας αυτή, ανεξαρτήτως συνδικαλιστικών παρατάξεων, καλούμαστε να την ενισχύσουμε και να την κάνουμε σημαία μας διότι οι άγονες αντιπαραθέσεις δεν οδηγούν πουθενά.

Εμείς  ως Ομοσπονδίες  όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε προτάξει και έχουμε κάνει πράξη την ενότητα και τον κοινό αγώνα σε όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν ως Οργανισμό και ως εργαζόμενους στα Σώματα Ασφαλείας.

Είμαι βέβαιος ότι θα επιβεβαιωθεί και από το δικό σας συνέδριο η ίδια κατεύθυνση μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο για τα κοινά μας προβλήματα ώστε να διεκδικήσουμε όλοι μαζί ένα καλύτερο μέλλον για τον Έλληνα Αστυνομικό, Πυροσβέστη, Λιμενικό. Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν πρέπει να αδικούμε ως συνδικαλιστές τους εαυτούς μας και να στεκόμαστε μεμψίμοιρα με βάση σκοπιμότητες είτε προσωπικές είτε κομματικές.

Αγαπητέ Πρόεδρε, στα 2,5 περίπου χρόνια της θητείας σου, γνωρίζεις πολύ καλά ότι δώσαμε μαζί μάχες και συ ειδικά αποδείχθηκες άξιος μαχητής και σκληρός αντίπαλος της εκάστοτε εξουσίας, χωρίς να υπολογίζεις το προσωπικό κόστος. Είναι πραγματικά άδικο να χρεώνεται στο συνδικαλιστικό κίνημά μας, η αρνητική εξέλιξη ειδικά στο μισθολόγιο και όχι στην κυβέρνηση η οποία νομοθέτησε αγνοώντας και τους αγώνες μας αλλά κυρίως την προσπάθεια και το φιλότιμο του Έλληνα αστυνομικού που κατέβαλε και καταβάλει στις δύσκολες αυτές εποχές για να κρατήσει σε υψηλά επίπεδα ασφαλείας το σύστημα, δείχνοντας για μια ακόμα φορά ότι δεν μας σέβεται ως ανθρώπους, ως εργαζόμενους, δεν σέβεται το μόχθο μας και την προσφορά μας στην κοινωνία.

Αλήθεια, τι άλλο μπορούσε να γίνει από την πλευρά μας, όταν ο Υπουργός Οικονομικών δεσμευόταν ότι δεν θα μας αιφνιδιάσει, ενώ στην πραγματικότητα, όπως αποδείχθηκε, το είχαν έτοιμο στα συρτάρια τους και απλώς μας έλεγαν ψέματα;

Δεν κληθήκαμε ούτε καν να καταθέσουμε τις θέσεις και τις απόψεις μας παρά μία ημέρα πριν συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής, όταν και προσπαθήσαμε να σώσουμε και σώσαμε ό,τι μπορούσε να γίνει την τελευταία στιγμή. Ήταν το επίδομα ειδικών συνθηκών για τις ειδικές δυνάμεις,  η νυχτερινή απασχόληση που περιοριζόταν σε 40 ώρες, το πέμπτο 5νθήμερο, ενώ πήραμε επιπροσθέτως και το επίδομα παραμεθορίου των 100 ευρώ που θα το λαμβάνουν οι συνάδελφοί μας στα νησιά και άλλες περιοχές. Βεβαίως, ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε δικαιωθεί για δεύτερη φορά στο ΣτΕ, πριν μια βδομάδα ήταν να εκδικαστεί και η νέα προσφυγής την τριμελή επιτροπή συμμόρφωσης η οποία για αδιευκρίνιστους λόγους αναβλήθηκε για τις 31 Οκτωβρίου.

Είχαμε όμως δώσει και τη μάχη για το ασφαλιστικό, το γνωστό νόμο Κατρούγκαλου όπου επίσης αποτρέψαμε την αύξηση των ορίων ηλικίας, ενώ καταφέραμε και διατηρήσαμε την αυτονομία του ΤΕΑΠΑΣΑ όσον αφορά το τμήμα πρόνοιας που ως γνωστόν χορηγεί τα εφάπαξ.

Βεβαίως δεν μπορεί να πει κάποιος ότι αυτά ήταν επιτυχίες αφού η λαίλαπα θα πλήξει και πάλι τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις. Αλλά μήπως και γι’ αυτό φταίμε εμείς; Όταν είναι γνωστό ότι σχεδόν μόνοι μας δώσαμε τη μάχη απέναντι σε αυτό το ασφαλιστικό έκτρωμα αφού τα μεγάλα συνδικάτα της χώρας, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μόνο τυπικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ήταν σε θέση να οργανώσουν.

Οι μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που διοργανώσαμε, μήπως δεν δείχνουν την εμπιστοσύνη των συναδέλφων μας σε αντίθεση με άλλους κλάδους εργαζομένων οι οποίοι εκπροσωπούνται από ένα άνευρο και απαξιωμένο στα μάτια τους, συνδικάτο;

Αλλά και στα θεσμικά θέματα, με την ΠΟΑΣΥ συμπορευτήκαμε και πετύχαμε την τροποποίηση του Κώδικα Μεταθέσεων και του Κανονισμού αδειών. Αναδείξαμε και βάλαμε τις βάσεις για την ανωτατοποίηση των σχολών της αστυνομίας ενώ με δική μας απαίτηση μπήκε στην επιτροπή το θέμα της προαγωγής των ανθυπαστυνόμων και των υπαστυνόμων του νόμου 3686/2008. Για το γεγονός ότι δεν έχει θεσμοθετηθεί ακόμα, ας μας δώσει με την ευκαιρία αυτή απάντηση η ηγεσία μας.

Επομένως, εμείς πιστεύω ότι κάνουμε το καθήκον μας. Δεν χαριστήκαμε σε κανέναν. Δώσαμε τις μάχες μας, άλλες κερδίσαμε και άλλες χάσαμε. Γνώμονας ήταν και είναι το συμφέρον και τα δίκια των συναδέλφων μας και μόνο. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι.

 Σας καλώ, λοιπόν, με το ίδιο ενωτικό και το ίδιο αγωνιστικό πνεύμα που δώσαμε όλες τις μάχες όλα αυτά τα χρόνια, έτσι να συνεχίσουμε και τώρα ενωμένοι και δυνατοί. Εμείς από την πλευρά μας δεσμευόμαστε ότι θα πορευτούμε στην ίδια κατεύθυνση ενωτικά και συναδελφικά.

Είμαστε βέβαιοι ότι το ίδιο θα συνεχίσετε να κάνετε κι εσείς.