Θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και παρότι αύριο τόσο εγώ όπως και ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ θα πρέπει να βρισκόμαστε στην Αθήνα για το ετήσιο μνημόσυνο των δολοφονημένων συναδέλφων μας Νεκταρίου ΣΑΒΒΑ και Γεωργίου ΑΝΔΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, εντούτοις θεωρώ υποχρέωσή μου να παρευρεθώ και να χαιρετίσω τις εργασίες του Συνεδρίου σας.

Όλα αυτά τα χρόνια αγαπητοί συνάδελφοι, τα πέτρινα αυτά μνημονιακά χρόνια που άλλαξαν τη ζωή μας, ανατρέποντας και ακυρώνοντας κατακτήσεις δεκαετιών, το συνδικαλιστικό κίνημα των ενστόλων παρέμεινε ενωμένο και αρραγές. Αυτές οι μάχες, αυτοί οι αγώνες που από κοινού δώσαμε και δίνουμε σφυρηλατούν όχι μόνο την ενότητα, αλλά συνέβαλαν στο ν’ αναπτυχθεί μεταξύ μας, μια ειλικρινής και αδιατάραχτη φιλία που ξεπερνάει κατά πολύ την συναδελφική και συνδικαλιστική αλληλεγγύη.

Σήμερα παρά ποτέ, στους καιρούς που ζούμε, την ενότητα μας αυτή, ανεξαρτήτως συνδικαλιστικών παρατάξεων, καλούμαστε να την ενισχύσουμε και να την κάνουμε σημαία μας διότι οι άγονες αντιπαραθέσεις δεν οδηγούν πουθενά.

Εμείς  ως Ομοσπονδίες  όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε προτάξει και έχουμε κάνει πράξη την ενότητα και τον κοινό αγώνα σε όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν ως Οργανισμό και ως εργαζόμενους στα Σώματα Ασφαλείας.

Είμαι βέβαιος ότι και από το δικό σας συνέδριο θα επιβεβαιωθεί η ίδια κατεύθυνση μέσα από ένα δημοκρατικό διάλογο για τα κοινά μας προβλήματα ώστε να διεκδικήσουμε όλοι μαζί ένα καλύτερο μέλλον για τον Έλληνα Αστυνομικό, Πυροσβέστη, Λιμενικό.

Το συνέδριο σας, αγαπητοί συνάδελφοι, γίνεται μέσα στη δίνη των εξελίξεων γύρω από τα μισθολογικά μας, του νέου μαγιάτικου δώρου που μας επιφύλαξε η κυβέρνηση μετά το περσινό του αντίστοιχου μήνα και αναφέρομαι στο ασφαλιστικό, γνωστό ως νόμο Κατρουγκαλου. Δεν θέλω να πω για το μισθολόγιο περισσότερο, το οποίο το γνωρίζετε οι περισσότεροι άλλωστε και από το οποίο χάνουμε όλοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ανεξάρτητα του τι λέει η κυβερνητική προπαγάνδα, θέλω μόνο να καυτηριάσω τον τρόπο με τον οποίο το εισήγαγε η Κυβέρνηση. Δηλαδή, που για μια ακόμη φορά μας αγνοεί επιδεικτικά δείχνοντας ότι δεν μας σέβεται ως ανθρώπους, δεν μας σέβεται ως εργαζόμενους, δεν σέβεται το μόχθο μας, δεν σέβεται την προσφορά μας στη Κοινωνία, δεν σέβεται τους νεκρούς και τους τραυματίες μας. Αντί τουλάχιστον να σιωπήσει προσπάθησε να κάνει το μαύρο άσπρο, να βαφτίσει το κρέας ψάρι και τις μειώσεις παροχές και ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι έπρεπε να τους πούμε και ευχαριστώ. Δεν δίστασε μάλιστα να μας ρίξει λάσπη, να μας συκοφαντήσει  από το βήμα της Βουλής ότι δήθεν εμείς τορπιλίσαμε το διάλογο και ότι ο κ. ΤΟΣΚΑΣ βρήκε τα κονδύλια αλλά ότι δήθεν εμείς δεν τα θέλαμε γιατί κάνουμε κομματικό συνδικαλισμό. Πραγματικά η επιστήμη εδώ κύριοι συνάδελφοι σηκώνει τα χέρια ψηλά. Εμείς όλα αυτά τα χρόνια όπως όλοι καλά γνωρίζετε δεν χαριστήκαμε σε κανένα, δώσαμε τις μάχες μας άλλες κερδίσαμε και άλλες χάσαμε με γνώμονα το συμφέρον και τα δίκια των συναδέλφων μας και μόνο. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε είτε αυτό αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Σας καλώ λοιπόν με το ίδιο ενωτικό και το ίδιο αγωνιστικό πνεύμα που δώσαμε όλες τις μάχες, όλα αυτά τα χρόνια έτσι να συνεχίσουμε και τώρα δίνοντας τον αγώνα  όλοι μαζί φτάνοντας  αυτή τη φορά μέχρι και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια διότι είναι οι κυβερνόντες είναι αυτοί που μας αναγκάζουν να προκαλέσουμε μια διεθνή καταδίκη της χώρας μας για την παραβίαση του συντάγματος και τη μη τήρηση των αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Δεν ξέρω τι θα κάνουν ή τι έχουν κατά νου οι πολιτικοί μας ταγοί, αλλά ας λάβουν υπόψη τους ότι εμείς ακολουθούμε το απόφθεγμα του Νίκου Καζαντζάκη:

 «Μην καταδέχεσαι να ρωτάς «θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα». Θα κάνουμε επομένως αυτό που ξέρουμε και αυτό που πρέπει. Θα πολεμήσουμε. Θα πολεμήσουμε μαζί, θα αγωνιστούμε ενωμένοι μέχρι την τελική δικαίωση.