Μακαριότατε,
κ. Πρόεδρε
κ. Υπουργέ
κ. Αρχηγέ
κ. Πρόεδρε της ΠΟΑΣΥ
κ. Πρόεδροι των Συνδικαλιστικών οργανώσεων,
Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι,

Αποτελεί εξαιρετική τιμή για μένα αλλά και για την Ομοσπονδία και τους αξιωματικούς του Σώματος που εκπροσωπεί, η πρόσκληση να συμμετάσχω στην παρουσίαση του βιβλίου σας «Από τον Έβρο... στην Κατεχάκη», για δεύτερη φορά από την έκδοση του βιβλίου που όπως γνωρίζω έχει μια εξαιρετική ανταπόκριση και όχι μόνο στις τάξεις της Ελληνικής Αστυνομίας.

Την πρώτη φορά βρεθήκαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα σας, στην ακριτική μας Θράκη και τώρα εδώ στην πρωτεύουσα της χώρας και μάλιστα υπό την αιγίδα των δυο Ομοσπονδιών των αστυνομικών, της ΠΟΑΞΙΑ και της ΠΟΑΣΥ.

Η πρωτοβουλία μας αποσκοπεί στην ανάδειξη του συγγραφικού έργου ενός άξιου στελέχους που είχε την τιμή να ηγηθεί του Σώματος κι εμείς να είμαστε υπό τις διαταγές του ως υπηρεσιακά στελέχη αλλά και να έχουμε μια άριστη συνεργασία ως συνδικαλιστές. Θεωρώ ότι η σημερινή παρουσίαση του βιβλίου με τη στήριξη των Ομοσπονδιών μας αποτελεί υποχρέωσή μας δεδομένου ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις διατίθενται κατά 50% σε ορφανικές οικογένειες αστυνομικών έχοντας ήδη καταβάλει ένα σεβαστό ποσό από τις πρώτες πωλήσεις του ενώ το υπόλοιπο 50% διατίθεται στην εταιρεία Θρακικών Μελετών.

Στις 249 σελίδες του βιβλίου σας κύριε Αρχηγέ, ο καθένας από μας, σ’ αυτά που περιγράφετε, βλέπει μια μικρογραφία του εαυτού του κι αυτό γιατί παραθέτετε βιωματικά και γνήσια τη διαδρομή σας από τη γενέτειρά σας, το Ισαάκιο Έβρου, μέχρι την ανάδειξή σας στο αξίωμα του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας.

Δεν μπορεί να μείνει κάποιος ασυγκίνητος καθώς ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, αναπολεί τις δικές του προσωπικές αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων, των χρόνων της αθωότητας αλλά και της σκληρής ελληνικής πραγματικότητας. Τότε όπου όλοι σαν αγροτόπαιδα ως επί το πλείστον, δεν ξέραμε από ελεύθερο χρόνο και διακοπές, όντας ένα με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, όταν καλούμασταν να βοηθήσουμε τους γονείς μας είτε στους αγρούς είτε αναλαμβάνοντας να αλαφρύνουμε την καθημερινότητά τους, προσφέροντας την όποια βοήθεια μπορούσαμε, κάτι που το κάναμε με ευχαρίστηση χωρίς να βαρυγκωμούμε. Είναι χαρακτηριστική η φωτογραφία στο βιβλίο σας κ. Αρχηγέ, όπου βοηθάτε τον πατέρα σας πάνω σε ένα τρακτέρ να φορτωθεί στους ώμους του ένα τσουβάλι σιτάρι, αλλά και η γλαφυρή περιγραφή που κάνετε με τη φύλαξη των βουβαλιών της οικογενείας, όπως συγκινητική είναι και η περιγραφή του τρένου που περνούσε στον κάμπο του χωριού σας και σας έκανε να ονειρεύεστε με την παιδική σας φαντασία άλλους τόπους και έναν διαφορετικό κόσμο.

Ο στρατηγός λοιπόν έκανε πράξη το όνειρο των γονιών του και γι’ αυτό πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι για την σταδιοδρομία και την εξέλιξή του.

Η έκδοση του βιβλίου αυτού, δεν έρχεται απλώς να επιβεβαιώσει την ορθή επιλογή του ΚΥΣΕΑ τότε, όταν επέλεξε ως αρχηγό τον κ. Δημοσχάκη. Έρχεται να ανοίξει και να δείξει το δρόμο και στους άλλους αρχηγούς ώστε να καταθέσουν κι εκείνοι τις δικές τους προσωπικές μαρτυρίες.

Είναι μάλλον ο πρώτος επίτιμος αρχηγός που μας προσφέρει με το σύγγραμμά του μια πολύτιμη βοήθεια. Μαθαίνεις ιστορία διαβάζοντάς το, μαθαίνεις για την εξέλιξη της κοινωνίας, της αστυνομίας, της εγκληματικότητας την περίοδο που πραγματεύεται και μάλιστα με τη σφραγίδα ενός αρχηγού της αστυνομίας που δεν φοβήθηκε να αναμετρηθεί με την προσωπική του διαδρομή, όντας ενεργός πλέον πολίτης, ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας.

Περιγράφοντας ο ίδιος την διαδρομή αυτή, τη βλέπει σαν μια περπατησιά σαν μια γέφυρα που ένωσε την επαρχία με την πρωτεύουσα, αλλά στην ουσία ένωσε τον απλό πολίτη με τον αστυνομικό.

Την κοινωνία με το ανθρώπινο πρόσωπο και τη διαρκή υπηρεσία ευθύνης και ευσυνειδησίας των αστυνομικών. Μια παρακαταθήκη που όλοι μας οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη και να διαφυλάττουμε εις το διηνεκές.

Θα σταθώ σε κάποια σημεία της αφήγησης του αρχηγού, που δεν είναι ίσως τα σημαντικότερα του βιβλίου, αλλά με τα δικά μου υποκειμενικά κριτήρια, κρίνω ότι αξίζει να τα μοιραστώ μαζί σας.

Όντας νεαρός ακόμα αξιωματικός στο ΑΤ Βουλιαγμένης, μας περιγράφει το «ατόπημά» του ενώ ήταν σε μέτρα τάξης μέσα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Από τον ενθουσιασμό του, όταν έβαλε πρώτη γκολ η ομάδα του κόντρα στη γηπεδούχο, παρασύρθηκε και πετάχτηκε από τον πάγκο που καθόταν -του έπεσε μάλιστα και το πηλήκιο- με αποτέλεσμα να πυροδοτηθεί ένταση στην κερκίδα και να χρειαστεί η απομάκρυνσή του από το γήπεδο. Είναι ένα ατυχές συμβάν που θα μπορούσε να μην το αναφέρει. Δεν το κάνει όμως γιατί δεν αποκρύπτει τις ανθρώπινες αδυναμίες και γιατί όπως ο ίδιος λέει αυτά τα γεγονότα θα πρέπει να μην αποσιωπούνται. Αντίθετα, είναι απαραίτητο να καταγράφονται και να διδάσκονται διότι με αυτόν τον τρόπο, οι αστυνομικοί θα κατανοήσουν ότι ακόμα και μια ματιά τους είναι δυνατόν να προκαλέσει θερμό περιστατικό.

Όπως δεν διστάζει επίσης να μας μιλήσει και για μια άστοχη αστυνομική επιχείρηση στις εγκαταστάσεις μιας γνωστής εταιρείας, ψάχνοντας παράνομους αλλοδαπούς, γεγονότα που αν τα δει κανείς από υπηρεσιακή σκοπιά, μπορούν να αποτελέσουν και πεδίο μάθησης.

Μας αποκαλύπτει επίσης ότι από το 1988 ετέθη για πρώτη φορά για εθνικούς λόγους η ίδρυση σχολών αστυνομίας στη Θράκη, κάτι που πραγματώθηκε αρκετά χρόνια αργότερα επί υπουργίας Παπαθεμελή, ενώ φέρνει στο φως άγνωστες προσωπικές στιγμές κατά τις συναντήσεις του με όλους τους μεγάλους ηγέτες από τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, ως τον Φρανσουά Μιτεράν και άλλους ξένους ηγέτες.

Οι αναφορές για την σύνοδο Κορυφής της Κέρκυρας, για τη διοργάνωση του Μιλένιουμ, της έκθεσης El Greco, των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, αλλά και για άλλα μεγάλα γεγονότα και αστυνομικά συμβάντα, είναι χρήσιμες πραγματικά διότι έχουν γραφεί όχι με την ξύλινη υπηρεσιακή γλώσσα αλλά ως μια κατάθεση ψυχής από έναν αξιωματικό που τα έζησε στην πρώτη γραμμή στο πεδίο της μάχης και όχι απόμακρα από κάποιο γραφείο.

Μεγάλη στιγμή, επίσης, για μένα η προσωπική του εξομολόγηση, πώς ένιωσε ως βοηθός Aττικάρχη το 2001. Η παράδοση ήθελε τον αξιωματικό που την κατείχε να αποστρατεύεται λόγω προαγωγής του ίδιου του Aττικάρχη. Ο Δημοσχάκης όμως ομολογεί ότι εργάστηκε και με το σπαθί του κέρδισε και την παραμονή του στη νευραλγική αυτή θέση, αλλά και την προαγωγή του αργότερα. Όπως ο ίδιος λέει, «δεν σκόπευα να τερματίσω τη σταδιοδρομία μου ως βοηθός ΓΑΔΑ αλλά να διεκδικήσω να φτάσω όσο ψηλότερα μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, αλλά και δικαιολογούσε η πορεία μου μέσα στο Σώμα».

Μακάρι όλοι οι αξιωματικοί να σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο και να μην αντιμετώπιζαν μοιρολατρικά τις τοποθετήσεις και τα αξιώματά τους. “Ο Δημοσχάκης γράφει χαρακτηριστικά κι έτσι είναι, ότι το κύρος στις θέσεις το προσδίδουν οι κατέχοντες τη θέση και όχι το αντίθετο.”

Θα μου επιτρέψετε στο σημείο αυτό να κάνω μια προσωπική αναφορά, κάτι που κι ο ίδιος ενδεχομένως να μην το θυμάται. Όταν ως βοηθός αττικάρχη, είχε αναλάβει τη διενέργεια ΕΔΕ για διερεύνηση τυχόν ευθύνης αστυνομικών λόγω επίθεσης αντιεξουσιαστών στον ΟΚΑΝΑ, υπηρετών τότε, ο ομιλών, στην Κρατική Ασφάλεια και μου είχε ζητήσει στοιχεία της δικογραφίας που είχα σχηματίσει και μάρτυρες όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες οι οποίοι θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν με τις μαρτυρίες τους την αθωότητα των συναδέλφων μας, συνεργαστήκαμε και το αναφέρω ως παράδειγμα για να καταδείξω το ενδιαφέρον του για τον συνάδελφο και τη στήριξη που παρείχε σε δύσκολες περιπτώσεις.

Θέλω να αναφερθώ όμως και στα πρωτόγνωρα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου που τον πετυχαίνουν σε εκπαιδευτική αποστολή στο Λονδίνο, όπου τα πληροφορείται ταυτόχρονα με τον αρχηγό της Σκότλαντ Γιάρντ και μας αποκαλύπτει ότι τότε του ξέφυγε η φράση «σήμερα ξεκινάμε πόλεμο», έχοντας στη συνέχεια επιβεβαιωθεί πλήρως αφού είναι γνωστές οι εξελίξεις σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο από τότε και μέχρι τις μέρες μας.

Να πω επίσης ότι έζησε την εξάρθρωση της 17ης Νοέμβρη, την προσπάθεια να διατηρηθεί το ολυμπιακό κεκτημένο, αλλά και τις τραγωδίες με τις απώλειες συναδέλφων μας εν ώρα καθήκοντος.

Ερχόμενοι στην περίοδο της αρχηγίας του, σημειώνει ότι παρέλαβε το Σώμα σε μια καλή περίοδο, στις 28-2-2006 και είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι από τότε διείδε την οξύτητα του μεταναστευτικού προβλήματος για τη χώρα μας, καθώς όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η λαθρομετανάστευση ήταν η πρώτη του προτεραιότητα σε απάντηση σε σχετικό ερώτημα του τότε υπουργού Βύρωνα Πολύδωρα.

Και δεν έμεινε στα λόγια, αλλά σε συνεργασία με την αμερικανική κυβέρνηση διασφάλισε την τεχνογνωσία του προσωπικού, με εκπαιδεύσεις αξιωματικών για τη φύλαξη των συνόρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο φράχτης στον Έβρο είναι δικής του έμπνευσης και υλοποιήθηκε στη συνέχεια το 2011.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά και η ανάδειξη της πραγματικότητας ότι τα σύνορά μας είναι και ευρωπαϊκά και άρα η Ευρώπη οφείλει να συμβάλει στην προστασία τους, κάτι που υλοποιήθηκε επίσης με την αποστολή μονάδων της Φρόντεξ στον Έβρο και στο Βόρειο Αιγαίο.

Να μου επιτρέψει όμως να πω δυο λόγια ακόμα για τον άνθρωπο Δημοσχάκη. Μιλά για την οικογένειά του, για τα παιδιά του, το Σπύρο και τη Ζωή, αναδεικνύοντας το ρόλο του ως καλού αξιωματικού και καλού οικογενειάρχη, ένας συνδυασμός δύσκολος και ζηλευτός ιδίως στους καιρούς που διανύουμε.

Κι ενώ είναι χαρακτηριστική η συμβουλή της μητέρας του να πας σπίτι σου να ξεκουραστείς παιδάκι μου διότι δεν μπορούσε εκείνη να αντιληφθεί τι δουλειά είναι αυτή που κάνεις καθώς απουσιάζεις 24 ώρες το 24ωρο από το σπίτι, βεβαίως η μητέρα του αρχηγού όπως και οι δικές μας μητέρες θεωρώντας ότι έχουν παιδιά δημοσίους υπαλλήλους, δικαιολογημένα απορούν, για μας όμως είναι η πραγματικότητα του ευσυνείδητου και παθιασμένου με το λειτούργημά μας αξιωματικού.

Θα κλείσω για να μην σας κουράζω, διότι θα μπορούσα να αναφέρομαι επί ώρες στο βιβλίο, με τις σχέσεις του ως αρχηγός και ως αξιωματικός με το συνδικαλιστικό μας κίνημα.

Αναμφίβολα ήταν ο άνθρωπος που είχε ανοικτές τις πόρτες του και έτεινε ευήκοον ους στους συνδικαλιστές και στα προβλήματά τους. Και πώς να μην ήταν άλλωστε έτσι, αφού ό ίδιος υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

Ο ίδιος άλλωστε δεν παραλείπει να το σημειώσει, χαρακτηρίζοντας αυτή τη σχέση ως ιδιαίτερη και σημαντική, τόσο από τη θέση του παλιού και πάντα ενεργού μέλους της Ομοσπονδίας μας από την ίδρυσή της, όσο και από τη θέση του υπηρεσιακού θεσμικού παράγοντα και ειδικότερα στο πέρασμά του από το Αρχηγείο.

Παρά τις αυξημένες υπηρεσιακές υποχρεώσεις, πάντα εύρισκε το χρόνο και ανταποκρινόταν στις προσκλήσεις μας για τα Συνέ¬δρια και τις διάφορες συνελεύσεις μας. Είναι χαρακτηριστικός ο χαιρετισμός του στο 14ο συνέδριο της ΠΟΑΞΙΑ στις 2/11/2006, όταν ανέφερε «σας καλωσορίζω κι εγώ ως απλό μέλος της ΠΟΑΞΙΑ, ενεργό πάντα. Σας καλωσορίζω ως ανήκοντα στην ιστορική γενιά των αξιωματικών που στήριξαν και προώθησαν την ιδέα του συνδικαλιστικού κινήματος πριν από αρκετά χρόνια.

Έδινε ιδιαίτερη σημασία στις συναντήσεις και με τις περιφερειακές ενώσεις κατά τις επισκέψεις του στην επαρχία, θέλοντας να διαπιστώσει από κοντά τα θέματα που τους απασχολούσαν, τις τοπικές ιδιαιτερότη¬τες, να ακούσει και τις προτεινόμενες λύσεις τους. «Είχα την εντύπωση, λέει, ότι για κάποιο λόγο ένιωθαν την ανάγκη να τους επισκέπτεται πιο συχνά η ηγεσία».

Και έτσι είναι, διότι οφείλω να επισημάνω ότι οι σχέσεις μας με την ηγεσία δεν ήταν πάντα αγαστές, ιδίως τα παλιά χρόνια, όταν δεν ήταν αποδεκτός ο ρόλος μας κυρίως εκ μέρους των πολιτικών ηγεσιών της αστυνομίας.

Ο Τάσος Δημοσχάκης πίστευε ότι από την πορεία του Σώματος προς ένα σύγχρονο θεσμικό περιβάλλον, με το βλέμμα στραμμένο προς το μέλλον, με νέες προοπτικές και προκλήσεις, δεν θα πρέπει να απουσιάζουν οι Ομοσπονδίες και οι Συνδικαλιστικές Ενώσεις του προσωπικού. Και γι’ αυτό προκαλούσε το διάλογο και επιζητούσε την συστράτευση, τη συνειδητή και υπεύθυνη συμβολή μας, τη στήριξή μας για την αναβάθμιση της εικόνας γενικότερα της Ελληνικής Αστυνομίας.

Κύριε αρχηγέ,

Πέραν των όσων αναφέρετε στο βιβλίο σας τα οποία σημάδεψαν τη θητεία σας, όπως οι προτάσεις για την αναδιάρθρωση, για την αντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, το κτιριολογικό πρόγραμμα μέσω ΣΔΙΤ, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τα ολοκληρωμένα συστήματα αστυνόμευσης του οδικού δικτύου, η ίδρυση τμημάτων δίωξης λαθρομετανάστευσης, η μεγάλη καινοτομία του police on line, η ομογενοποίηση του προσωπικού, το ΠΟΚΕΑ, οι κινητές μονάδες αστυνόμευσης, κατά τη διάρκεια της θητείας σας και με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, που μας τιμά σήμερα με την παρουσία του, ψηφίστηκαν και θεσμοθετήθηκαν και οικονομικού περιεχομένου διατάξεις για το αστυνομικό προσωπικό, οι οποίες έλυναν χρονίζοντα προβλήματα:

Σταχυολογούμε ειδικότερα, το Νόμο 3554/2007, σύμφωνα με τον οποίο:

α) αυξήθηκε ο βασικός μισθός του Ανθυπολοχαγού από 768 στα 795 ευρώ
β) το επίδομα ειδικών συνθηκών που χορηγείται στα Μ.Α.Τ. αυξήθηκε από 62,90 στα 80 ευρώ,
γ) το επίδομα ειδικών συνθηκών (επικίνδυνο) αυξήθηκε στα 44,70 ευρώ και από 1-9-2008 και εφεξής υπολογίζεται σε ποσοστό 8% επί του βασικού μισθού του Ανθυπολοχαγού, όπως αυτός εκάστοτε διαμορφώνεται.
δ) στους αστυνομικούς, ειδικούς φρουρούς και συνοριοφύλακες που μετατάσσονται σε υπηρεσία γραφείου, λόγω παθήματος κατά την εκτέλεση διατεταγμένης υπηρεσίας και ένεκα αυτής, χορηγείται μηνιαίο επίδομα 100 ευρώ.

Ένα σημαντικό θέμα που δρομολογήθηκε ήταν τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα αθλητικών φορέων από τη μετάδοση αθλητικών εκδηλώσεων. Ένα 10% άρχισε να αποδίδεται μετά πολλών εμποδίων στα ασφαλιστικά ταμεία Ε.Τ.Ε.Χ. και Τ.Α.Υ.Α.Π. σε ποσοστό 68% και 32% αντίστοιχα.

Με το Ν. 3513/2006:

α) η προβλεπόμενη από τις ισχύουσες διατάξεις μάχιμη πενταετία επεκτάθηκε και για υπηρεσία που εκτελείται μετά την 1-1-1993 και ισχύει πλέον χωρίς χρονικό περιορισμό.
β) Αυξήθηκαν οι συντάξεις των υπηρετούντων στο ΤΕΕΜ και στην ΕΚΑΜ και εναρμονίστηκαν οι αποδοχές των θυμάτων τρομοκρατίας και παθόντων από βίαιο συμβάν με τις αποδοχές των ευρισκομένων σε μόνιμη διαθεσιμότητα.

Μερ την υπ’ αριθμ. 2/53879/0022 από 15-12-2006 Κοινή Υπουργική Απόφαση:

Αυξήθηκαν κατά 25% οι ώρες για αποζημίωση λόγω νυκτερινής απασχόλησης. Τούτο έχει σαν συνέπεια και οι Διοικούντες Αξιωματικοί να αποζημιώνονται για νυκτερινή υπηρεσία που τυχόν εκτελούν κατόπιν βεβαίωσης που θα τους χορηγείται από τον Προϊστάμενό τους Διευθυντή Διεύθυνσης ή Υποδιεύθυνσης.

Με το Π.Δ. 13/19-1-2007:

Καθιερώνεται μειωμένο ωράριο για όλους τους αστυνομικούς (άνδρες - γυναίκες) που έχουν την επιμέλεια τέκνου λόγω θανάτου του ενός των γονέων ή ύστερα από δικαστική απόφαση, ως και για όλους τους αστυνομικούς που έχουν την επιμέλεια τέκνου με αναπηρία τουλάχιστον 67% ή σύζυγο με αναπηρία τουλάχιστον 67%.

Επίσης, με το Π.Δ. 15/22-1-2007 το Δημόσιο καλύπτει τα έξοδα:

α) Του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, στα οποία αυτό υποβάλλεται προς υπεράσπισή του στο στάδιο της προδικασίας και ενώπιον των δικαστηρίων, για ενέργειες ή παραλείψεις του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του (άρθρο 1 παρ. γ).
β) Του προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας ή των οικογενειών τους στα οποία υποβάλλονται όταν παρίστανται, ενώπιον των δικαστηρίων ως πολιτικώς ενάγοντες από έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή εξαιτίας αυτών (άρθρο 1 εδ. β).

Κύριε Αρχηγέ,

Στη συνέχεια της δημιουργικής σου πορείας, επέλεξες να προσφέρεις στην κοινωνία και στην πατρίδα από άλλο μετερίζι, ως εκπρόσωπος αυτή τη φορά των συμπατριωτών σου από τον Έβρο, όπου χαίρεις πλατιάς εκτίμησης και αναγνώρισης.

Είμαι βέβαιος ότι από τα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου πλέον, η προσφορά σας θα είναι αντίστοιχη και προς την ελληνική κοινωνία αλλά και προς την Ελληνική Αστυνομία στην οποία δείχνετε καθημερινά το ενδιαφέρον ως ένας νέος πολιτικός τόσο με την ανάδειξη των προβλημάτων που μας ταλανίζουν όσο και με τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνετε σε νομοθετικό επίπεδο.