Προς: 1) Τον Αναπλ. Υπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης κ. Γιάννη ΠΑΝΟΥΣΗ
         2) Τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Νικόλαο ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ

Κοιν.: 1) Πρόεδρο Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής κ. Μιχαήλ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗ
         2) Πολιτικά Κόμματα
         3) Πρωτοβάθμιες Ενώσεις

Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί,

Το υπό συζήτηση στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ’ τύπου και άλλες διατάξεις», επιχειρεί να ρυθμίσει θέματα ποινικού και σωφρονιστικού δικαίου.

Από την πλευρά μας, αν και δεν είναι της αρμοδιότητάς μας να υπεισέρθουμε στην ουσία των προτεινόμενων διατάξεων, θεωρούμε σκόπιμο να τονίσουμε ότι η πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει με τον προσήκοντα σεβασμό τα ανακύπτοντα θέματα με την ελπίδα ότι αυτά θα επιλύονται αντί να οξύνονται και να παραπέμπονται στις καλένδες.

Υπό αυτήν την έννοια, θέλουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι οι Ομοσπονδίες μας έχουν υποβάλλει στο Υπουργείο Δικαιοσύνης συγκεκριμένα αιτήματα που αφορούν τους αστυνομικούς υπαλλήλους και τις αστυνομικές υπηρεσίες με αφορμή την εμπλοκή τους στη διαδικασία κράτησης – απονομής δικαιοσύνης κλπ.

Ειδικότερα αιτούμαστε συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων που καθημερινά ταλαιπωρούν μεγάλο αριθμό αστυνομικών.

Α. Όπως έχουμε επισημάνει, ένας σημαντικός αριθμός αστυνομικών καλούνται καθημερινά ως μάρτυρες στα ακροατήρια, κατά την εκδίκαση εκατοντάδων υποθέσεων ενώπιον των Μονομελών Πλημμελειοδικείων της Χώρας. Πολλές εξ αυτών αναβάλλονται λόγω ωραρίου, ή ύστερα από αίτημα των διαδίκων. Δεν είναι λίγες οι φορές που ποινικές υποθέσεις δικάζονται τελικά ύστερα από 3 -4 ή και περισσότερες αναβολές. Αποτέλεσμα της δεδομένης αυτής κατάστασης είναι οι αστυνομικοί που έχουν κληθεί ως μάρτυρες να ταλαιπωρούνται ειδικότερα όταν μετακινούνται σε έδρες άλλων δικαστηρίων από αυτήν του τόπου όπου υπηρετούν και οι Υπηρεσίες τους να επιβαρύνονται υπέρμετρα, αποστερούμενες της δύναμής τους.

Τις περισσότερες, δε, φορές, επιβεβαιώνουν το περιεχόμενο των ενόρκων καταθέσεων που είχαν δώσει κατά το χρόνο τέλεσης του αδικήματος.

Φρονούμε, λοιπόν, ότι δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική η παρουσία μάρτυρα αστυνομικού, τουλάχιστον κατά την ακροαματική διαδικασία Μονομελών Πλημμελειοδικείων, εκτός εάν η προσωπική τους εμφάνιση κρίνεται απαραίτητη από τον Εισαγγελέα που υπογράφει το κλητήριο θέσπισμα ή το Δικαστήριο, λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης.

Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί,

Κατόπιν των προαναφερόμενων, προτείνουμε την τροποποίηση του άρθρ. 327 ΚΠΔ, στο εν θέματι εδάφιο, ως εξής: « ..., πλην των αστυνομικών υπαλλήλων στο Πταισματοδικείο και Μονομελές Πλημμελειοδικείο, εφόσον κρίνουν ότι αρκεί η ανάγνωση των εκθέσεων και ενόρκων καταθέσεων, που έχουν σύμφωνα με τους νόμιμους τύπους συνταχθεί, σύμφωνα με τα άρθρα 364 και 365 ΚΠΔ.»

Β. Τις Ομοσπονδίες μας έχει απασχολήσει, επίσης, αρκετές φορές, η άσκηση ποινικής δίωξης για ελευθέρωση κρατουμένου σε αστυνομικούς, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ενδογενείς παθογένειες, η δεδομένη πληθώρα των μεταγωγών, οι ανύπαρκτες υποδομές των νοσοκομείων που νοσηλεύονται κρατούμενοι, η υπερπληθώρα κρατουμένων και φυλακισμένων και η πανθομολογούμενη κακή κατάσταση των κρατητηρίων, που αποτελούν αιτία πολλές φορές των αποδράσεων φυλακισμένων. Η πρακτική δείχνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών που δραπετεύουν, συλλαμβάνονται εντός των προσεχών ωρών, ή με συντονισμένες ενέργειες του αστυνομικού προσωπικού, τις επόμενες ημέρες.

Κατά κύριο λόγο, η σύλληψή τους οφείλεται στους αστυνομικούς που ήταν, με οποιονδήποτε τρόπο, επιφορτισμένοι για την φύλαξή τους. Πλην όμως, τις περισσότερες φορές αμέσως μετά το συμβάν α) συλλαμβάνονται και ακολουθείται γι’ αυτούς η αυτόφωρη διαδικασία και β) τίθενται σε διαθεσιμότητα. Το αποτέλεσμα είναι η Υπηρεσία να στερείται της πολύτιμης συνδρομής τους, αλλά και οι ίδιοι να μη μπορούν να συνεισφέρουν στην επιχείρηση, λόγω της ποινικής και πειθαρχικής δίωξής τους.

Θεωρούμε, επομένως, ότι δεν πρέπει να κινείται η αυτόφωρη διαδικασία και δεν πρέπει να τίθενται οι αστυνομικοί σε διαθεσιμότητα για ισόχρονο διάστημα (15 ημέρες), κατά το οποίο μένουν εντελώς ατιμώρητοι αν με δική τους προσπάθεια συλληφθεί αυτός που απέδρασε, σύμφωνα με το εδάφιο β παραγρ. 2, αρθρ.172 Π.Κ.
Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί,

Κατόπιν των προαναφερόμενων, προτείνουμε όπως η προσθήκη εδαφίου γ' στο τέλος της παρ. 2 του αρθρ. 172 ΠΚ, τροποποιηθεί ως εξής: «Κατά το χρονικό αυτό διάστημα αναστέλλεται η ποινική διαδικασία».

Τέλος, αντίστοιχη πρόβλεψη πρέπει να υπάρξει κατά την τροποποίηση του Πειθαρχικού Δικαίου του Αστυνομικού Προσωπικού.

Με εκτίμηση