Χαιρετισμός Προέδρου Π.Ο.ΑΞΙ.Α.
κ. ΓΕΩΡΓΑΤΖΗ Δημητρίου
στην Ημερίδα «Αστυνομία και Ανθρώπινα Δικαιώματα»,
την Τετάρτη 12/10/2011,
στο αμφιθέατρο της Δ.Α.Ε.Α

 

Κυρίες και κύριοι,

 

Εκ μέρους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας, θέλω να σας ευχαριστήσω που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας και ήρθατε εδώ σήμερα για να συμβάλλετε στην ανάπτυξη του θέματος της ημερίδας μας, που πιστεύω ότι αποκτά ιδιαίτερη σημασία και λόγω της χρονικής συγκυρίας και λόγω του χώρου που επιλέξαμε να γίνει.

Παρόμοιες ημερίδες με παρεμφερές ή με το ίδιο θέμα, έχουν γίνει και από μας και από άλλους κοινωνικούς φορείς, από την πανεπιστημιακή κοινότητα σε άλλους χώρους. Γιατί λοιπόν αυτό το θέμα και γιατί εδώ σήμερα;
Θέλαμε να προκαλέσουμε και ποιούς; Θέλαμε να ξύσουμε πληγές του παρελθόντος, διότι μην το λησμονούμε, έχουμε θρηνήσει νεκρούς συναδέλφους μας, αλλά και πολίτες.
Θέλαμε απλώς να προβληματιστούμε και να καταλήξουμε σε κάποια εποικοδομητικά συμπεράσματα για να βάλουμε κι εμείς από την πλευρά μας ένα λιθαράκι με στόχο την προοδευτική εξέλιξη των θεσμών ή κάνουμε την ημερίδα για να διεκπεραιώσουμε μια συνδικαλιστική – συντεχνιακή υποχρέωση και να πούμε στο τέλος ότι είμαστε όλοι ικανοποιημένοι;
Πιστεύω ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της ημερίδας και τις μεγάλες προσδοκίες που έχουμε για το αποτέλεσμά της.

 

Κυρίες και κύριοι,

 

Έχουμε πει πολλές φορές ότι η Ελληνική Αστυνομία, ο Έλληνας αστυνομικός βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού, θεσμικά και υλικοτεχνικά αθωράκιστος, μπροστά στον όγκο των προκλήσεων που καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά.

Παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια, με τη συμβολή και του συνδικαλιστικού μας κινήματος -μην το ξεχνάμε- έχουμε να διανύσουμε ακόμα πολύ δρόμο για να μην προκαλεί θυμηδία στον απλό πολίτη, αλλά και σε εμάς τους αστυνομικούς η μετονομασία του υπουργείου μας από δημόσιας τάξης σε υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Πράγματι αυτή είναι η αποστολή του, αλλά πόσο το επιτυγχάνει σήμερα και πόσο εξασφαλίζει τη συνέχιση της αποστολής του; Διότι προφανώς ένας οργανισμός πρέπει να βλέπει μακριά και να μην μένει στη διαχείριση της τρέχουσας κατάστασης.
Ως Ομοσπονδία, έχουμε καταθέσει τις θέσεις μας. Στον τομέα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας επί χρόνια ολόκληρα ακολουθείται μια ελλειμματική πολιτική ασφαλείας, η οποία αντανακλά άμεσα στο επίπεδο ασφαλείας των πολιτών, στο επίπεδο ασφαλείας – επαγγελματισμού των ίδιων των αστυνομικών.
Κεντρική θέση σε αυτόν τον μεγάλο κύκλο των καθημερινών καθηκόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας των αστυνομικών, που θα έπρεπε –επισημαίνω έπρεπε διότι δεν συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη μας- να υπηρετούν τον πολίτη, είναι το μείζον ζήτημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε ισοπεδωτικοί, δεν θέλουμε να μηδενίσουμε και δεν θα το κάνουμε ποτέ, την προσφορά και τις θυσίες των συναδέλφων μας, όμως το γεγονός ότι αρκετά συχνά παρουσιάζονται διάφορα κρούσματα αστυνομικής αυθαιρεσίας, μας προβληματίζει και μας ανησυχεί.

Θέλω δε να τονίσω ότι μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να συμπεριλάβουμε σε αυτά και τον ίδιο τον αστυνομικό ως υποκείμενο – μέλος ενός οργανισμού ο οποίος όταν λειτουργεί αυταρχικά, καταπιεστικά, όταν δεν διασφαλίζει τα απαιτούμενα εφόδια στα μέλη του, αυτονόητο είναι ότι αυτά τα ίδια θα έχουν πρόβλημα.
Δεν θα είναι σε θέση να εκπληρώσουν την αποστολή τους και στις δύσκολες στιγμές, όταν την ώρα της μάχης θα κρίνεται ο επαγγελματισμός και θα διακυβεύονται μεγάλες αξίες, ο αστυνομικός θα λειτουργεί ενδεχομένως υπό το κράτος πανικού και με καταστροφικές συνέπειες.
Εξάλλου, καμιά αστυνομία στον κόσμο δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά αν αντιμετωπίζεται με επικρίσεις, είτε επεμβαίνει είτε όχι, στις εστίες της έντασης. Κανείς συνάδελφος δεν θα αισθάνεται πειθαρχημένος φύλακας του νόμου και υπηρέτης του πολίτη όταν βρίσκεται υπό κατηγορία ανά πάσα στιγμή: είτε αυθαιρετεί είτε αμύνεται σε επίθεση, είτε προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του με κίνδυνο της ζωής του πάρα πολλές φορές.
Οι απαντήσεις πρέπει να είναι σαφείς και διαχρονικές. Να διαμορφωθεί δηλαδή ένα σταθερό πρότυπο με μόνιμα χαρακτηριστικά, προσδιορισμένες δραστηριότητες και σαφή όρια παρέμβασης. Να ξέρουν όλοι τι οφείλει και τι πρέπει να κάνει ο αστυνομικός σε κάθε περίπτωση. Να έχει υποστήριξη όταν ενεργεί σωστά. Να έχει συνέπειες σε περιπτώσεις αμέλειας ή υπέρβασης καθήκοντος.

 

Καθαροί κανόνες συμπεριφοράς και επαγγελματική συνείδηση.

 

Αυτά θέλουμε να αναδείξουμε και να προβάλουμε με τη σημερινή μας ημερίδα και αναμένουμε από τους διακεκριμένους μας καλεσμένους πραγματικά να μας διαφωτίσουν και να μας εξοπλίσουν με κουράγιο, διότι έχουμε απέναντί μας και εκείνους οι οποίοι ή μας πυροβολούν κυριολεκτικά και μεταφορικά ή μας θέλουν να ζούμε στο περιθώριο της κοινωνίας, ως πειθήνια όργανα της εκτελεστικής εξουσίας, του ισχυρού της βραχίονα με τα πιο προκεχωρημένα τμήματά του, τις δυνάμεις καταστολής.
Τις αστυνομικές αυτές δυνάμεις, οι οποίες με όλα τα προβλήματα και τα λάθη τους, αν δεν υπήρχαν δεν γνωρίζω πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μια ευνομούμενη πολιτεία και μια κοινωνία η οποία δεν θα υποκύπτει σε πειθαναγκασμούς και ιδεολογήματα, αλλά θα επιδιώκει την προοδευτική της εξέλιξη, την πρόοδο και την ευημερία, χωρίς διακρίσεις, με πλήρη ελευθερία και σεβασμό των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων πολίτη προς πολίτη και όχι μόνο αστυνομικού προς πολίτη, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε πια, ό,τι δεν μας αρέσει.
Πεποίθησή μας είναι ότι σε μια δημοκρατική πολιτεία δεν καλείται κάποιος να διαλέξει ανάμεσα σε ΄΄περισσότερες ελευθερίες΄΄ και σε ΄΄περισσότερη ασφάλεια΄΄. Αυτό είναι ένα απατηλό και επικίνδυνο ψευτοδίλημμα.
Στις δημοκρατίες η ασφάλεια είναι προϋπόθεση ελευθερίας. Αν ο πολίτης δεν νοιώθει ασφάλεια δεν μπορεί ούτε να εκφραστεί, ούτε να δημιουργήσει, ούτε να προκόψει, ούτε να ευημερήσει.

 

Όποιος δεν νοιώθει ασφάλεια ζει με το φόβο, όποιος ζει με το φόβο δεν μπορεί να είναι ελεύθερος…

 

Κυρίες και κύριοι,

 

Δεν θα αναφερθώ σε θεωρητικές προσεγγίσεις του θέματος, θα το κάνουν με επιστημοσύνη οι καλεσμένοι μας, θέλω μόνο να επισημάνω αυτό που πιστεύουμε και είναι αξιακή μας θέση ως Ομοσπονδία, ότι όλοι οι αστυνομικοί ως κρατικοί λειτουργοί και μάλιστα περιβεβλημένοι με εξουσία, η οποία άπτεται του σκληρού πυρήνα των ατομικών ελευθεριών του ανθρώπου, πρέπει απαραιτήτως να ενστερνίζονται τις συνταγματικές μας επιταγές, να τις εφαρμόζουν και να τις επιβάλλουν. Αυτός είναι ο ρόλος μας, όσο απέχουμε από μια ιδανική κοινωνία αγγέλων.
Εμείς ως συνδικαλιστές, έχουμε αποδείξει έμπρακτα ότι καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, δεν έχουμε κανένα ταμπού να καταγγείλουμε συναδέλφους ή να ζητήσουμε την παραδειγματική τους τιμωρία. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, δεν μας ικανοποιεί αυτή η φραστική καταδίκη της βίας με τους όποιους αστερίσκους μπορεί να συνοδεύουν αυτήν την καταδίκη, λόγω διαφορετικών και θεμιτών προσεγγίσεων που μπορεί να έχει ο καθένας.
Λειτουργούμε ως θεσμικό αντίβαρο απέναντι στη διοίκηση, την οποία εγκαλούμε όταν ολιγωρεί ή συγκαλύπτει. Μακριά από μας συντεχνιακές λογικές και πρακτικές συναδελφικής αλληλεγγύης, όταν πρόκειται για επίορκους και επιλήσμονες του καθήκοντος. Δεν είμαστε «απάνθρωποι», νιώθουμε το πρόβλημα και των συναδέλφων μας που κινούνται στα όρια ή μακριά απ’ αυτά και γι’ αυτό αγωνιζόμαστε για την ανατροπή κατεστημένων αντιλήψεων στο χώρο μας, για να δρομολογηθούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Γνωρίζουμε ότι όταν η αστυνομία δεν προσφέρει στον πολίτη αυτά που πρέπει, πόσο μάλλον όταν βρίσκεται στο καναβάτσο εξαιτίας εγκληματικών λαθών και παραλείψεων, δεν πλήττεται μόνο η αξιοπιστία της αστυνομίας. Πλήττεται και η δική μας συνδικαλιστική φωνή, αποδυναμώνεται η αγωνιστική μας προσπάθεια.
Έχοντας λοιπόν το «γνώθι σ’ αυτόν» των τρομερών δυσκολιών που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, η κοινωνία μας, η αστυνομία και όλοι μας, σας καλώ να δείτε τη διοργάνωση της σημερινής ημερίδας ως μια θαρραλέα προσπάθεια ανάδειξης όλων των σκιών που αμαυρώνουν το προφίλ της Ελληνικής Αστυνομίας, την εικόνα της ίδιας της κοινωνίας.
Δεν είναι συντεχνιακό αυτό που λέω και δεν το περιορίζω μόνο στη Διεύθυνση Αστυνομικών Επιχειρήσεων ή ίσως σε μονάδες αιχμής ή πρώτης ζήτησης. Η αγωνία μας συνολικά, για μια σύγχρονη και δημοκρατική Ελληνική Αστυνομία είναι καταγεγραμμένη προ πολλού, διότι δεν θεωρούμε τίποτε στατικό στο χώρο μας. Όσο η κοινωνία μεταλλάσσεται, άλλο τόσο και οι θεσμοί πρέπει να εξελίσσονται.
Σε αυτήν την προσπάθειά μας λοιπόν ζητάμε την κατανόηση και τη συμπαράστασή σας. Είναι για το συμφέρον όλων μας.

 

Σας ευχαριστώ πολύ.